Krugerpark

Lieve lezers,

Na een dag niets te hebben ondernomen begonnen we nu langzaam richting einde reis te gaan, terug naar de toeristen; op naar het Krugerpark!
Vanaf Shiluvari zuidwaarts gereden door de Mopanistreek met grote fruitbedrijven, waarvan vele met Nederlandse namen. Dit was weer de omgeving van Tzaneen, waar we nog maar een paar dagen eerder ook waren, het leek weken geleden...
Onderweg de grootste baobab-boom van Zuid-Afrika bewonderd: 2000 jaar oud, groeit 1 cm. per jaar, omtrek 22 meter!, bestaat voor 80% uit water, de rest uit vezels. Je kon er in staan, of via een ladder op lopen. Weer iets bijzonders.

Daarna oostwaarts naar een van de 9 gates van het Krugerpark, Phalaborwa, ongeveer in het midden. Geen tijd voor een bezoekje aan de plek waar de Amarula wordt gemaakt van marulavruchten. Amarula is het Zuid-Afrikaanse antwoord op Baileys, lekker dus (buurtjes!). Marula bevat 4x zoveel vitamine C als een sinaasappel. Olifanten zijn er gek op en rammen tegen de boomstam om de vruchten eruit te schudden. De boom wordt daarom ook wel Olifantsboom genoemd. Je ziet ze heel veel in en rond Kruger.
Het Krugerpark is enorm groot: 352 km. lang, gemiddeld 60 km. breed, oppervlakte bijna 20.000 km°. Dit is het domein van de dieren, in een prachtige natuurlijke omgeving. Die verschilt van noord naar zuid behoorlijk, met o.a. zandveld, bushveld, grasland, savanne, heuvels, bergen, rivieren. De mens heeft er een hek omheen gezet en er 12 (betaalbare) restcamps in gebouwd, ook met een hek gelukkig, plus wat kleine bushveld camps. Daarnaast zijn er, voornamelijk aan de westrand van het park, flink wat luxe particuliere reservaten met sjieke lodges, waar je de natuur op een andere manier kunt ervaren. Voor ons waren de restcamps goed genoeg: leuke huisjes met rieten daken, simpel maar keurig, € 60 à € 70 per nacht. Ze zitten meestal vol, dus het was wel even wennen aan al die toeristen..
Kruger heeft een prima onderhouden wegenstelsel: een aantal brede asfaltwegen (50 km/u) en heel veel smalle dirtroads (zand, steenslag, aarde, 40 km/u). Op de dirtroads geniet je het meest en zie je veel minder auto's, maar 's avonds zit je auto compleet onder het stof..
Lekker relaxed rijden hier, nauwelijks verkeer (behalve op zaterdag, in het meest geliefde zuid-westelijke deel), nu eens geen voetgangers langs de weg.
Je mag de auto niet verlaten, dat is te gevaarlijk. Dieren zien auto's niet als levende wezens en vallen ze dus niet aan. Alleen op een beperkt aantal plaatsen mag je de auto uit, maar op eigen risico. Je moet je route dan ook zo plannen, dat je denkt dat je blaas het volhoudt.. Op de paar (niet-omheinde) picknickplaatsen waar wij waren zaten 3 bewakers, met een geweer naast zich. Die wonen daar 3 weken lang in de bush in een huisje, mogen dan even naar huis, wat een leven...
Een restcamp mag je alleen in en uit als de poort open is, dus voor 05.30 en na 18.00 is het streng verboden door het park te rijden.
Er heerst een goede sfeer in Kruger: iedereen groet elkaar en tegenliggers stoppen regelmatig om door te geven waar ze wild hebben gezien.

Wij hadden 7 dagen de tijd om het park te verkennen en overnachtten op 3 verschillende plekken. Vanaf Phalaborwa eerst 90 km. en 2 uur rijden oostwaarts naar Olifants, ca. 10 km. van de grens van Mozambique (www.sanparks.org/parks/kruger/camps/olifants). Prachtig gelegen op heuvels boven de uitzonderlijk brede Olifantsrivier, een machtig gezicht. Een vriendelijk park, vrij klein, met leuke rondavels. De onze had uitzicht op de rivier, mooi! Wel omschakelen naar de hitte hier, erg warm en plakkerig die dag.
We maakten zelf een tochtje over de dirtroads: veel grasland met bomen en struiken en zicht op de rivier. Een eng moment toen er opeens een waterbuffel voor ons stond, wat zien die beesten er angstaanjagend uit...
Gepauzeerd in Letaba, een ander restcamp, met een interessant museum over olifanten. Je zag er o.a. de grootste slagtanden ooit gevonden, samen 133 kilo!
Om 16.30 vertrokken we met de safari-jeep voor een 3 uur durende Sunset Drive; tot 18.00 in het licht, daarna in het donker. Dan beschijnen een paar passagiers met heel felle lampen de zijkanten om wild te kunnen opsporen. Het voordeel van zo'n wildtour is: je zit hoog, lekker windje om je oren, je hebt een gids met haviksogen die bovendien over alle dieren, bomen en struiken veel weet te vertellen.

's Nachts en 's morgens een flinke regenbui gehad, zodat de wegen naar onze volgende stek soms aardig modderig waren. Maar de route "Timbavati Road" was schitterend: steeds heuveltjes, veel bos met bijzondere bomen, en in de ondiepe delen van de rivier: nijlpaarden! Je ziet overdag helaas alleen een stuk rug en af en toe de kop met grote neusgaten. Hij moet steeds in het water blijven om uitdrogen te voorkomen, dan zou zijn huid barsten, bloeden veroorzaken en misschien zelfs zijn dood. Op een latere sunset drive zagen we er eentje lopen in het bos (!), ze gaan in het donker nl. tot wel 20 km. van water vandaan.

Verder westelijk richting Orpen was het weer wat opener landschap. Maar overal zaten bomen en struiken nog in het blad, zodat wild spotten best lastig was. Daarvan waren wij ons tevoren wel bewust, maar ook zonder veel wild te zien is het heel mooi om door het park te rijden. Orpen ligt bijna op de westgrens van het Krugerpark, een heel klein vriendelijk restcamp met maar 11 huisjes (www.sanparks.org/parks/kruger/camps/orpen). De keuken was op de veranda, de koelkast en alle kastjes voorzien van hekwerk met sluitingen vanwege op eten beluste apen en honingdassen, slim gedaan.

Inmiddels hadden we al heel veel dieren gezien:
olifanten, waterbuffels, giraffen, nyala's, heel veel impala's, zebra's, chacma-bavianen, steenbokken, krokodillen, nijlpaarden, hyena-jong, en héél veel bijzondere vogels. O.a. de kori-bustard (grote loopvogel), hamerkop-vogel (maakt enorme nesten), veel arenden en gieren, en allerlei kleine vogels met prachtige kleuren.

Op de laatste, meest zuidelijke plek bleven we 3 nachten, rustig. Dat was Lower Sabie (www.sanparks.org/parks/kruger/camps/lowersabie), groter dan de andere, maar ook hier zaten wij bijzonder: ca. 100 meter van de Sabierivier waarin altijd waterbuffels zijn te zien en heel veel nijlpaarden. Aan het eind van de dag maken die een zwaar brommend geluid, dat lijkt op varkensgeknor (communicatie). Dit park ligt ook maar ca. 10 km. van Mozambique, in een vrij vlak gebied.
Op weg hierheen zaten we op een picknickplek ons brood op te eten, dat door een brutale aap zo uit mijn handen werd gegrist...
Toegevoegd aan ons scorelijstje:
wildebeesten, uil, wrattenzwijnen en na twee volgende sunsetdrives: wc-brilbok, wilde honden (vrij zeldzaam), hyena, stekelvarken, pofadder (heel gevaarlijk), 4 leeuwenwelpjes van ong. 4 maanden oud, witte neushoorns (lange neus, eten gras, zien er dreigend uit!), jakhals, en als klap op de vuurpijl: een mannetjesleeuw, die op z'n gemak meeliep met de jeep, op 2 meter afstand, fantastisch!
Als we nu nog een luipaard kunnen vinden, hebben we de Big Five compleet: olifant, buffel, neushoorn, leeuw en luipaard.

Als je een dier een paar keer hebt gezien, zeg je: die hebben we al (op de foto), rij maar door... Zo snel ben je ge- en verwend, bizar...
Op een gegeven moment stop je dus met foto's maken, maar het blijft natuurlijk prachtig om te zien.

Na een week natuur, rust en stilte gingen we zaterdag het Krugerpark uit, aan de zuidrand. Opeens zie je weer overal mensen lopen, dorpjes, koeien, kleuren, ander landschap en moet je wennen aan de snelheid van rijden.
Na een klein uur reden we Swaziland binnen, compleet ander landschap met hoge heuvels en westelijk bergen tot 1.800 meter, helaas zijn ze vaak, zoals ook nu, gehuld in nevels.
Hier zaten we in een bos in een houten huisje op palen (www.buhlenifarm.co.sz), hadden we nog niet gehad.
Volgende keer meer over Swaziland! (nu maar geen feitendingetjes, het verhaal is zo wel lang genoeg...)

Over minder dan 2 weken zijn we alweer thuis!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla