Van vulkaan naar vulkaan
09 Februari 2016 | Chili, Villarrica
Lieve mensen,
Bij de verhaaltjes sturen we altijd foto’s mee, maar het uploaden daarvan duurt behoorlijk lang. Foto’s volgen dus meestal wat later..
Villa la Angostura was de uitvalsbasis voor het schiereiland Quetrihué, waar we het bos van arrayane-bomen wilden zien. Dit zou, samen met een arrayanebosje in het Spaanse Alhambra het enige ter wereld zijn (?). Deze bomen komen oorspronkelijk uit het Middellandse Zee-gebied, hebben sterk aromatische blaadjes en bloeien momenteel met witte bloempjes. Op Quetrihué kijkt onze koning uit vanaf zijn vakantiehuis aan de baai Muelle la Piedra, waarvan wij de toegang zagen.
Het was een uurtje varen naar de oostpunt van het schiereiland, vandaar 13 km. lopen terug naar het haventje, een makkelijke en erg mooie wandeling.
Zondag: rustdag (!), op een drankje halen in het dorp na. Villa la Angostura: kleinschalig, veel hout, veel groen, wat sjiekere winkeltjes dan in El Calafate, maar verder net zo aardig. Màxima kan hier zonder bewaking haar boodschappen doen, werd ons verteld.
De volgende dag per bus terug naar Bariloche om de huurauto op te halen en daarmee de streek noordelijker te verkennen. Heerlijk om even zelf het stuur / het heft in eigen hand te hebben. Naar San Martín de los Andes ging het noord-oostwaarts door prachtig ruig gebied, via de Ruta 40 (is totaal 5.000 km lang!, van noord naar zuid) en daarna de 63. Dat was 70 km “ripio” (dirtroad). Géén potholes, goed te rijden, zeker na onze ervaring in NZ, ZA en Nw. Enorme stofwolken produceren, mooi rijden tussen bizarre rotsformaties, prima zo.
San Martín heeft een zacht klimaat, ligt mooi aan het Lago Lácar, en de gemeente ziet erop toe dat in alle huizen hout wordt verwerkt. Het ziet er aangenaam uit: welvarend, mooie lanen met veel bomen, veel winkels en horeca. Onze Airbnb was van een Engelse en haar Engels/Argentijnse echtgenoot. ’s Avonds met hen lekker in de tuin gezeten met een drankje en een hapje. Wat een verademing om te kunnen praten zonder te hoeven nadenken!
Vanuit San Martín was het een uurtje of twee rijden naar de vulkaan Lanín, 3.776 m. hoog en uitgedoofd. In een niet zo hoog landschap rijst deze witte punt prachtig omhoog, heel imposant om er zo dichtbij te komen. Ik heb iets met vulkanen, er hangt iets spannends omheen, iets betoverends… Deze vakantie was dit de eerste, aan zijn voet nog een paar uur gewandeld, en dat met 32 graden… Op de weg erheen was er nog een stuk met veel auracariabomen (=slangenden = monkeypuzzle tree). De zaden hiervan worden door de indianen gegeten. De bomen kunnen 50 meter hoog worden, 2 meter in diameter en meer dan 1000 jaar oud.
De voornaamste reden om hier een auto te huren was het in eigen tempo kunnen rijden over de Ruta de los 7 Lagos (de 7 meren-route), van San Martín naar Villa la Angostura. De huur voor slechts 2 x 24 uur, want voor de prijs van dit kleine oude autootje (Chevrolet Celta 1.4 = Opel Corsa) hadden we in Nederland met z’n zessen goed uit eten kunnen gaan…
Laat die route (nr. 10 op de Top 20 van de Lonely Planet) nou niet eens zo heel bijzonder zijn… Wij vonden het net de lage Noorse fjorden. De meren zijn vaak aan het oog onttrokken door hoge bomen, de bergen rondom zijn niet al te hoog. Desondanks toch wel mooi hoor.
Woensdag moest de auto om 14.00 weer worden ingeleverd, dus bleef er in Bariloche nog een middagje over. Toch nog maar even naar zo’n chocolade-tearoom…
Na 1 overbruggingsnachtje stonden we om 07.00 alweer op de busterminal voor de rit van 7,5 uur van Bariloche naar Puerto Montt in Chili, de Andes over dus. Weer een prima plek bovenin de bus (met wc aan boord). De pas over de Andes is hier maar een luttele 1.300 meter, een molshoop eigenlijk. Best mooi, maar de hoge pieken verderop lagen in de wolken.
Het totale grensgebeuren kostte nu zo’n 2,5 uur. Voor de Argentijnse grens: met de bus links voorbij de kilometerslange rij wachtende auto’s, stempel halen en dan 45 minuten verder rijden naar de Chileense grens. Daar duurde het wat langer; alle bagage moest uit de bus, ging op lange tafels en er moesten 2 verschillende douanehonden snuffelend langs lopen. Handbagage idem. Een hond krabde aan een rugzak, raak! een takje lavendel, streng verboden in te voeren, evenals allerlei andere plantaardige of zuivelproducten. Onze tassen werden onderworpen aan een steekproef, best even spannend, maar niets verdachts gevonden.
In Chili veranderde het landschap al snel: steeds minder groen en steeds vlakker. Eigenlijk een heel vertrouwd beeld: net noord-Frankrijk, met veel koeien en paardenbloemen.
En dan kom je in Puerto Montt met z’n 170.000 inwoners, een drukte van jewelste, maar heel levendig en puur. Vrijwel geen toeristen (behalve op het busstation), overal kraampjes, stalletjes en kleedjes met allerlei handel, ongure types, chaotisch verkeer. ’s Avonds per taxi (€ 1.25 !) naar de wijk Angelmó gegaan, aan het water. Een echt authentieke plek met een drukke vishandel, kleine winkeltjes en piepkleine restaurantjes, erbij een weg vol winkeltjes/kraampjes met o.a. handwerkproducten van leer, hout en wol, kleurrijk en geurrijk. We aten in zo’n plekje boven het water, met uitzicht op de vulkaan Calbuco, en op de kleine bootjes die pendelden naar het vlakbij gelegen eilandje Tenglo. Hier onze eerste pisco sour gedronken, lekker!
De volgende ochtend lekker door de stad gestruind en over de boulevard, met uitzicht op grote cruiseschepen. We waren zelfs getuige van een rennende achtervolging van een zakkenroller, door teamwork van passanten gepakt!
Veel in Puerto Montt herinnert aan de komst van de Duitse immigranten, rond 1853, o.a. een beeldengroep op de Plaza, een Deutsche Verein, de brandweer die door de Duitsers is opgericht en nog benamingen gebruikt als Hauptmann enz.(!?) en overal Kuchen te koop… (zoals overal in deze streek trouwens).
Om 15.00 de auto opgehaald (hier veel goedkoper dan in Argentinië), nu een vrijwel nieuwe: Peugeot 208 1.2, een stuk ruimer maar nogal sloom op de hellingen.. Het was niet zo simpel om de stad uit te komen in deze chaos, maar eind van de middag waren we in Puerto Varas, aan het mooie Lago de Llanquihue. Het onderkomen was een luxe villa met enorm veel ruimte en voor het eerst: geen buren. De eigenaar had een paar Berner Sennerhonden met 3 pups, schattige pluizenbolletjes.
Hier zit je in het Chileense Merengebied met veel vulkanen. De Calbuco (2.003 m) is vorig jaar uitgebarsten, nu alles rustig.
De andere vulkaan hier vlakbij is de Osorno (2.652 m, de op een na mooiste van het land). Die wilden we weleens van vlakbij zien en het bleek dat je via een weggetje van 12 km over de flanken tot op 1.360 meter hoogte kunt komen. Kicken om op een vulkaan te rijden! Toen het hele Lago Llanquihue rondgereden, ca. 200 km met o.a. een stop in Puerto Octay waar de overblijfselen van Duitse houten huizen gekoesterd worden.
Als er geen bergen en vulkanen te zien waren geweest had je je echt op een D-weg in noord- of midden-Frankrijk gewaand. De zuid-westhoek van het meer is erg toeristisch en op deze warme zaterdag (ca 28 gr) waren de strandjes overvol.
In feite zijn we hier heel dichtbij de plekken in Argentinië waar we eerder waren, alleen de Andes zit ertussen: Puerto Montt en Puerto Varas liggen ongeveer op dezelfde hoogte als Bariloche!
Tot nu toe voelt Chili anders dan Argentinië, net of de mensen blijer zijn, levenslustiger, vriendelijker. De elektriciteitsdraden hangen in dikke bundels over de straten en veel huizen zijn van hout. De wegen zijn prima en voor de rest gaan we het de komende weken nog zien. Het is in elk geval heel fijn om even eigen baas te zijn met de auto, te gaan en stoppen waar we willen. En het weer zit ook nog steeds mee, wat wil je nog meer.
De gebruikelijke losse dingetjes:
- weinig mensen spreken Engels, zelfs op de toeristische plekken niet en bij de toeristeninfo niet
- tatoes zijn hier net zo populair als bij ons
- verkeersregels lijken niet te bestaan, rechts voorrang geven? alleen als je daar zin in hebt..
- in Argentinië zijn zebra’s zijn niet meer dan vage witte vlekken, als je geluk hebt wordt er gestopt voor voetgangers..
- Adèle is hier ook alsmaar op de radio
Dat was het weer eventjes, korter wil maar niet lukken…
Bedankt voor het lezen en voor jullie reacties!
Veel groetjes,
Jan en Carla
-
09 Februari 2016 - 06:30
Dick:
Mooi verslag -
09 Februari 2016 - 07:41
Kees:
Mooi verhaal en hele mooie foto's.
Kees en Maria -
09 Februari 2016 - 09:07
Hanneke:
Wat grappig dat jullie ook meteen verschil 'voelen' tussen Argentinië en Chili! En ik vind Chili het beste 'voelen'! Veel herkenbaar weer in jullie verhaal en zeker in de foto's. Daar zag ik ook Petrohue, prachtig stukje, vooral met uitzicht op de vulkaan er achter. Zo te lezen was het in Puerto Montt een stuk drukker dan ik me van ons bezoek kan herinneren, toen was het er redelijk slaperig. Kan ook te maken hebben met wel of geen cruiseschepen in de stad. Wel een heel bijzondere sfeer daar, heel rauw. Ik kijk met jullie uit naar het vervolg van jullie reis! -
09 Februari 2016 - 09:54
Paula:
Prachtig! Wat leuk om via jullie verslag en foto's een kijkje te hebben in dit prachtige land! -
09 Februari 2016 - 10:16
Dick:
De rest van mijn tekst is weggevallen (waarschijnlijk door de stroomstoring vanmorgen vroeg). Ik had nog de vraag gesteld of jullie nog iets merken van alle problemen rondom het zikavirus?
Groetjes A&D -
09 Februari 2016 - 20:06
Hans En Thérèse:
Hoi Carla en Jan, ben nu pas gaan zitten om alle verslagen te lezen. Het voelde alsof je begon aan een nieuw, goed geschreven!, interessant boek. Heb er van genoten, en ook van de prachtige natuurfoto's.
Ben nu weer helemaal bij en kijk al uit naar het volgende hoofdstuk. Goede reis verder! Groetjes, Hans en Thérèse. -
09 Februari 2016 - 20:11
Emelie:
Wederom genoten van jullie verslag. Ook de foto's zijn prachtig. Er is een TV storing, dus dit verslag helpt me de avond door. Dat jullie genieten is overduidelijk. Geniet nog maar lekker verder! groet, Emelie -
10 Februari 2016 - 09:48
Ad:
Hoi Jan en Carla,
Leuk om deelgenoot te zijn van jullie belevenissen. Dan komen ook onze eigen herinneringen weer boven. Ik wens jullie nog veel plezier in Chili.
Groetjes
Ad -
10 Februari 2016 - 11:38
Lieneke:
Hoi Jan en Carla, wat een prachtig verslag weer! En wat een hoop mooie foto's! Ik vond het oude mannetje in het bootje ('pendeldienst') al heel schattig, en toen kwam de foto met de hondenpups... Zo lief! Leuk ook om Carla zo tussen de hondjes te zien staan, daar heeft Jolien het dus van.. ;-)
Geniet nog lekker verder!
Groetjes Lieneke -
10 Februari 2016 - 21:40
Frits En Annie:
Moesten even tijd nemen om je verslag te lezen, maar we hebben er weer van genoten!! Je schrijft in ieder geval heel beeldend! Alsof we erbij zijn!!
Groetjes F en A
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
