Chiloé in een week
20 Februari 2016 | Chili, Ancud
Hallo allemaal,
Het beeld van Chiloé moest ik wat bijstellen, dat was wat te geïdealiseerd.. Maar als mensen over Chiloé spraken, kregen ze zo’n dromerige blik en zeiden zoiets als: ahh.. Chiloé… Het zou er “terug in de tijd” zijn met stille dorpjes en een bijzondere sfeer. Na 8 dagen hadden wij dat nog vrijwel niet gevonden..
Er loopt namelijk een flink drukke Ruta V over Isla Grande en zelfs een prima weg over het eilandje Quinchao. De huizen zien er best goed uit, hoewel vlak aan zee erg verweerd. Veel verkeer en genoeg winkels. Maar wat ze verkopen en etaleren is nogal gedateerd (beetje Tsjechisch). Misschien is het bijzondere sfeertje nog wel te vinden in het zuiden en op al die kleine eilandjes die moeilijk bereikbaar zijn. Zoals dat waar zich (deels) het verhaal afspeelt van Isabel Allendes boek “Het negende schrift van Maya”. Maar: Chiloé is wel nr. 6 op de top 20 van onze Bijbel! Die schrijft ook: als het niet regent of mistig is, dan is de kans groot dat het miezert”. Wij hadden blijkbaar weer geluk: overdag slechts 1 keer een paar uur regen gehad. Wel koude nachten, maar daar was het beddengoed op berekend met een 4-dubbeldikke laag.
Het landschap is niet spectaculair, gewoon lieflijk, heuvelachtig. Beetje van zuid-oost Engeland, beetje van het Maori-deel in het oosten van Noordereiland NZ. Maar dan met gewonere bomen.
Nog even genoten we van de huurauto door over de eilanden te rijden. Wij zijn inderdaad niet te stuiten, dus elke dag op verkenningstocht. Uiteraard de palafito’s bekijken, die zijn het leukst (vooral bij zon), maar ook de 16 houten Unesco-kerkjes zijn de moeite waard. Heel onorthodox in vergelijking met Europese kerken. De Jezuïeten bouwden 200 van deze kerkjes in de 18e en 19e eeuw, op plekken waar zij de bevolking hebben bekeerd, en daar groeiden dorpjes omheen. Ze hebben allemaal een symmetrische façade en een kleine achthoekige klokkentoren boven het koor. Alles van hout, dus ook de zuilen binnenin, die soms in marmerprint zijn geschilderd.
De oceaan is vlakbij, o.a. te zien als je gaat wandelen in het P.N. de Chiloé aan de westkust. Dat was ook weer mooi, prima bewegwijzerde paden en met uitlegbordjes erbij. Misschien was dit wel de laatste wandeling van deze vakantie, straks zitten we in de warmte en veel in steden…
Met een minipontje zijn we naar Quinchao gevaren en hebben behalve 2 kerkjes ook de lokale specialiteit gezien en geproefd: chochoca. Deeg van aardappels en meel wordt aan een stok boven een houtvuurtje gebakken, opengesneden en gevuld met varkensvlees; machtig!
’s Avonds terug in het levendige dorpje Dalcahue op Isla Grande weer leuk gegeten: bij de “mama’s”, zoals op Curaçao maar veel kleiner. Acht “kitchenettes” met vrouwen die een beperkt aantal gerechten koken, op te eten aan een toog of piepkleine tafeltjes, erg leuk en spotgoedkoop. “Curanto” moet je op Chiloé hebben gegeten: bord vol mossels en andere schelpen, gerookt varkensvlees, worst, aardappel en een soort brood/aardappelhompen.
Op speurtocht naar kerkjes via “ripio”-wegen belandden we al klimmend, hobbelend, schuddend en stof opwaaiend in San Juan. Dat was wel zo’n idyllisch, afgelegen minidorpje aan een baai met uitzicht op veel andere eilandjes. Een kerkje, maar ook: Hospedaje Elizabeth. Trek aan het touwtje en zie binnen: piepklein eetzaaltje, propvol keukentje, opa die daar ligt te rusten, en moeder die ons bij de nescafé vers gebakken taart en brood aanbiedt, op het terrasje aan het strand.. Dit zijn de leukere momenten!
Er zijn plekken waar je liever langer had gebleven, zoals op het terras boven het water van onze palafito bij Castro, maar ook waar je snel weer weg wilt.. Dat was het geval bij Ancud, in het noorden van Chiloé, waar we de laatste 3 nachten bleven. Een vochtig houten huisje, nog kleiner dan de meeste Noorse hutten, een vuilnishoop voor de deur en er deugde bijna niets… Maar de omgeving maakte weer alles goed: ligging aan een lang zandstrand en dichtbij de Islotes de Peñuhuil. Vanaf daar wilden we heel graag een walvistour maken op de oceaan. Maar her en der had men al verteld dat ze al dagen geen walvissen meer hadden gezien, waarschijnlijk net vertrokken naar andere wateren…
Op het strand bij die eilandjes zat het kantoortje van Ecomarine, de enige die deze tours mag organiseren. Zelfde antwoord helaas: een tourtje heeft geen zin. Jammer! Maar dit strand is tevens vertrekpunt voor pinguintourtjes naar de 3 eilandjes net uit de kust. Veel kioskjes, veel bootjes, dus als troost maar naar de pinguïns gegaan. Weliswaar in NZ en ZA al pinguïns gezien, maar hier leven 2 soorten samen: de magelhaenpinguïn en de bijna uitgestorven humboldt-pinguïn. Die schijnen samen een nieuw soort te hebben gecreëerd. Ook leven er pelikanen en een soort aalscholvers. Toch weer leuk om te zien.
Daarna via voornamelijk “ripio” -wegen de uiterste noord-westpunt van Chiloé verkend, met aan de oceaankant een prachtige ruige kust met brede branding. Aan de noordkant naar een eenzame baai gereden: geen mens te zien op het kilometerslange zandstrand, maar wel een verrassing: zo’n 20 meter uit de kust een heleboel springende dolfijnen! Die lieten zich soms met een heel stel tegelijk op de branding naar de kust voeren, prachtig!
En onderweg liepen er ook nog wat lama’s (waarschijnlijk huisdieren), een aantal kuddes koeien op de weg en 2 ossen die voor een kar waren gespannen. Deze dag maakte het gebrek aan dieren zien van de afgelopen 5 weken helemaal goed!
En dan zit de vakantie-in-de-vakantie op Chiloé er weer op. Morgen terug naar Puerto Montt, auto inleveren en met de nachtbus in 16 uur (bleek maar 14 uur...) naar Valparaíso, een stuk noordelijker aan de westkust.
Nog wat feitjes:
- in Chili is het papiergeld van onkreukbaar materiaal, het kleinste briefje is 1.000 pesos, ca. € 1.28. Met 100 briefjes van 10.000 ben je hier miljonair..
- alle steden en dorpen hebben een Plaza, meestal een soort parkje, een gezellige plek met veel bomen, bankjes en soms wat tijdelijke kraampjes of optredens
- ook op Chiloé overal wifi, zelfs op de Plaza van het kleine Curaco
- de Chilenen en zeker de Chiloten praten supersnel en slikken allerlei letters in, lastig hoor
- Chilenen zijn klein van stuk, nogal gedrongen en opvallend vaak te dik
- op Chiloé lopen vreemd genoeg veel Duitse herdershonden rond
- het was heerlijk om 10 dagen bij de zee te zijn!
Zo, jullie zijn weer helemaal bij. Nog erg bedankt voor alle reacties, wij vinden het superleuk om af en toe een paar woordjes op de site te lezen!
Tot over een weekje of zo, dan zitten we inmiddels weer in Argentinië, in de wijnstreek van Mendoza.
Veel groetjes van Jan en Carla
-
20 Februari 2016 - 02:55
Bregje:
Wat een afwisseling. Kerkjes, pinguïns, lekker eten enz. Leuk voor jullie om dit allemaal te zien en te beleven, en voor mij leuk en interessant om te lezen. Op naar de volgende avonturen! -
20 Februari 2016 - 16:54
Paula:
Pinguïns zonder ijs, wat apart. Mooie kleuren allemaal. Dat kunnen we hier ook wel toepassen.;) -
20 Februari 2016 - 18:38
Hilde:
Wat grappig zo'n vreedzaam overleg tussen de pinguïns, kunnen wij mensen nog wat van leren! Ze hebben het vast niet over een Brexit maar over een Brentry. -
20 Februari 2016 - 21:54
Wim Hozee:
Nu nog de voortreffelijke Chileense wijnen proeven.
En aardbevingen is daar ook altijd raak.
Vandaag om 12.50 in Antofagsta een 4.4 beving.
Veel reisplezier en dank voor de mooie foto's.
-
21 Februari 2016 - 10:40
Ad:
Mooie verhalen weer over Chiloé. Nu op naar de warmte. Hier is het na wat dagen koud te zijn geweest weer herfst. Regen en veel wind. Dus voor het weer hoeven jullie nog niet terug te komen.
Amuseer je en geniet. -
21 Februari 2016 - 17:59
Kees:
Wat een belevenissen! Leuk, die dolfijnen aan de kust, die pinguïns, alleen zonde van die walvistour. Veel plezier en geniet ze.
Kees en Maria -
24 Februari 2016 - 14:10
Roos De Vries:
Prachtig die verhalen. Om van te smullen ook letterlijk al die heerlijkheden die voorbij komen.
Bij al die mooie gekleurde foto 's moet ik aan legpuzzels denken. Prachtig.
Fijn dat jullie zo genieten.
Lieve groet Roos -
27 Februari 2016 - 18:39
José:
hoi, geweldig allemaal om te zien en te horen. Ik begrijp steeds meer hoeveel werk er van tevoren is geweest om zo'n reis te plannen ; ) -
28 Februari 2016 - 14:30
Dick:
Na een WiFi-loze vakantie, nu jullie verslag pas kunnen lezen. Wat mooi toch allemaal; we blijven jaloers -
28 Februari 2016 - 14:32
Dick:
Mijn reactie wordt nu al voor de tweede keer voor de helft geplaatst. Ik had nog een vraag of het reizen in een bus (16 uur) niet een hele opgave is, of zijn het geen overvolle bussen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
