Adiós a los lagos, hola al océano
15 Februari 2016 | Chili, Castro
Hola amigos, muchas gracias por todos los reacciones!
Van elke bestemming heb je tevoren een bepaald beeld. Het is altijd weer verrassend om te ervaren hoe het er werkelijk is. Ook zijn we heel blij dat wij (op onze leeftijd, ahum) nog zo’n intensieve en af en toe actieve reis kunnen maken.
Er is een alternatieve manier om de grens over te steken tussen Chili en Argentinië: met de Cruce de Lagos (hebben Ad en Hanneke gedaan). Een bijzondere trip van zo’n 12 uur: per boot 3 meren oversteken en per bus over 4 landtrajecten, van Puerto Varas naar Bariloche. Om van deze reis een stukje mee te maken reden wij in een uurtje naar Petrohué, het beginpunt van het eerste boottraject, over het Lago Todos los Santos. Tevoren niets gereserveerd, maar zonder probleem kaartjes kunnen kopen (Ch$ 27.000.-, ca. € 34.- p.p.) voor de 2 uur durende tocht naar Peulla v.v. Erg toeristisch, maar zeer de moeite waard, met schitterend uitzicht op een wolkenloze Osorno en de omliggende bergen. Op de terugweg gestopt bij de Saltos de Petrohué: schuimende watervallen door een nauwe rotskloof, uitgesleten door lava. Ook weer mooi (foto bij vorige verslag).
Deze streek noemt de Lonely Planet een van de meest pittoreske van het land, dus moest er noordelijker ook nog maar wat worden bekeken. Via een prima snelweg door een “noord-Frans” landschap met luxe benzinestations kwamen we na 300 km aan in Villarrica, voor nóg meer vulkanen en meren. De vulkaan Villarrica heet de mooiste van het land te zijn: 2.847 m hoog en heel wakker: hij is in de 20e eeuw 16 keer uitgebarsten. De krater is er een van de vier ter wereld met een actief lavameer: hij rookt, sist en bubbelt.
Het stadje Villarrica is wel aardig en vergeleken met het 25 km verderop gelegen oord Pucón vrij rustig. Dat is namelijk erg toeristisch, prima voor “adventure sports”, met veel acco’s, enorm veel horeca, een breed strand van zwart lavazand en vergeven van de artesanías (kraampjes/winkeltjes met handwerkproducten).
Vanaf hier kun je de vulkaan oprijden, deden we dus. Je voelt je nietig onder zo’n enorme top..
En wat doe je de volgende dag als het ruim boven de 30 graden is? Juist, dan ga je 7 uur lopen onder de hoge bomen van het P.N. Herquehue. Volgens “De Bijbel” (Lonely Planet) was de Los Lagos Trail de mooiste hier. Was ook zo, maar wel met flink stijgen en dalen, pff… Veel vogels te zien en te horen, maar niet te fotograferen omdat ze niet wilden blijven zitten. Dat deed de grote magelhaen specht wel, zie foto.
Dat Puerto Varas en Pucón erg toeristisch zijn blijkt wel uit het feit dat we na een lange actieve dag ’s avonds voor beide plaatsen een hele tijd in de file stonden! De bewoners slaan hier dagelijks een slaatje uit door in de berm allerlei etenswaar en drinken te verkopen.
Het werd dus wel tijd voor een minder drukke omgeving: de westkust, aan de oceaan (de zee, fijn!). Via een mooie omweg, waar baaien met heel brede branding te zien waren, naar Valdivia gereden. Je merkte meteen een compleet andere sfeer. Niet de (relatieve) luxe van het Merengebied, maar simpele dorpjes met gammele lage huisjes. Landschap: groen en vlak, een soort deltagebied met veel rivieren.
De studentenstad Valdivia ligt aan de monding van 4 rivieren en ademt “zee”. Op de markt ruik je de vis, de restjes zijn voor de enorm dikke zeeleeuwen die luieren op het beton eronder. Bij tientallen kioskjes op de kade proberen ze je te paaien voor een tochtje op de rivieren, tot aan de oceaan. Natuurlijk gedaan, kaartjes gekocht voor bijna 8 uur op een luxe catamaran, “almuerzo y merienda incluido” en 2 “vrijwillige” stops op forten. Allemaal leuk, maar wel op een koude, regenachtige dag! Het verhaal over Nederlanders die in de 16e eeuw een fort probeerden te veroveren ging nogal in regen op...
In deze omgeving hoorde je nu eens géén andere talen dan Spaans, dus wij vielen wel op. Dat werd weer anders op de volgende bestemming, de eilandengroep Chiloé (tsjíe-lo-wee), zo’n 400 km zuidelijker en een half uurtje varen met de ferry. Onderweg al veel liftende backpackers en op Isla Grande veel acco. Het bijzondere hier is de mystieke sfeer, de legendes hangen in de lucht. Maar bovenal de “palafitos”: gekleurde (van oorsprong vissers- en ambachtslieden-) houten huisjes op palen, met de achterkant boven het water. En natuurlijk ook de 150 houten kerkjes, waarvan er 16 op de Unesco-lijst staan. Heel leuk om in zo’n palafito te overnachten, met ons terras boven het klotsende water! (bij vloed).
De noordkant van Isla Grande is voornamelijk vlak en (alweer) “noord-Frans”, verder naar het zuiden wordt het steeds groener en heuvelachtiger.
Castro is de grootste plaats op Chiloé (35.000 inw.), ligt mooi op heuvels aan zee en heeft op 6 plekken rijtjes palafitos, heel schilderachtig. Over wat we op Chiloé verder hebben gezien, de volgende keer meer!
Nog wat bijzondere dingetjes:
- in beide landen is een begroeting bijna altijd meteen een omhelzing met 1 zoen, ook als je elkaar voor het eerst ziet
- er zijn her en der al pogingen tot afvalscheiding; in Villarrica zijn de plastic tasjes al verbannen
- bij stoplichten proberen jongeren wat te verdienen door te jongleren, of men loopt met fruit of noten
- in het Merengebied waren de straten keurig schoon (straatvegers)
- de Chilenen stoppen wél voor een zebra, het lijkt een beschaafder volk op de weg
- kinderwagens nog nergens gezien (gebrek aan fatsoenlijke stoepen?); baby’s worden in de armen gedragen, peuters zie je soms in een buggy
- nog geen last gehad van insecten, heerlijk (zal in het noorden van Argentinië straks wel anders zijn)
- melk en yoghurt koop je voornamelijk in plastic zakken van 1 liter; in de huisjes staat meestal een plastic houder
- in de wat simpelere tentjes, die wij graag opzoeken, is de koffie: pot nescafé op tafel, kan of waterkoker met heet water, en als ze het hebben een kannetje melk
- in Chili betaal je in een horecaplek of een panadería bij een apart loketje waar men een minibonnetje van ca 10x4 uitschrijft..
Nog even in het kort onze laatste 7 acco’s:
De 6e overnachtingsplek was in San Martin, een Airbnb van Jaime (of zo je wilt: Jamie) en Deborah Blackburn: super, Europese luxe, ontvangst met tea en scones! Nummer 7: 1 nachtje Bariloche, bij lieve oudjes en dito oubollige kamer. Daarna 1 nachtje Puerto Montt in een echt hotel vlakbij het echte, kleurrijke Chileense straatleven en het lawaai dat daarbij hoort… De 9e was héél groot, een zeer comfortabele Wimdu-villa in Puerto Varas, van Rodrigo Labra, helaas aan een wat te drukke weg. Toen in Villarrica een heerlijke plek: 3 ruime huisjes in een keurige tuin van het jonge milieubewuste stel Daniel en Lily. Elfde adres: aparthotel in Valdivia, pal aan de rivier, maar naast de drukke brug, ontbijt werd ’s avonds in het keukentje gezet omdat er geen eetzaal was. En dan nu voor 4 nachten in nummer 12: aan het water bij Castro op Chiloé. Erg oud huisje, maar het uitzicht maakt alles goed! Er schijnen in deze baai weleens orka’s te worden gespot!
Kortom: nogal wat variatie in onderkomens, leuk!
Dit was het weer even. We brengen de volgende keer weer verslag uit van al het moois hier, tot dan!
Hartelijke groeten van Jan en Carla
-
15 Februari 2016 - 09:06
Ad:
Hoi Jan en Carla.
Leuk om de Palafitos nu ook op de foto's te zien. Het boek van Allende vertelt er wel in detail over, maar een beeld er bij is ook leuk. Jullie verhaal over de ontmoeting met de oceaan ademt een en al zoute zeelucht. Je kunt het bijna ruiken. Nog veel plezier op Chiloé. -
15 Februari 2016 - 09:20
Hanneke:
Dat huisje boven het water, heerlijk! Gelukkig hebben jullie ook nog wat echt mooi en warm weer. Dit stukje Chili moeten wij toch zeker ook een keer gaan bekijken, het klinkt allemaal erg goed. En koffie, die kunnen ze helaas nergens maken daar! -
15 Februari 2016 - 13:03
Kees:
Hoi allebei,
Weer mooi verhaaltje en idem foto's. Ook leuke onderkomens met mooie uitzichten.
Lekker genieten en groeten,
Kees en Maria.
-
15 Februari 2016 - 19:17
Paula:
Leuk om zoveel vreemde dieren te zien! Hier begint de lente met sneeuw(klokjes), crocussen en narcissen, wel vorst, maar geen Elfstedentocht voor de buurmannen. :) -
16 Februari 2016 - 06:56
Hedy:
Wat mooi en bijzonder allemaal weer zeg! Prachtig groen landschap bij de meren, leuk al die foto's! Geniet nog van Chiloe (en de huurauto). Groetjes! Hedy -
16 Februari 2016 - 22:29
Bregje:
Jullie zijn niet te stuiten, maar ja, als je er nu toch bent....heerlijk om zo veel te kunnen zien en doen. Groetjes, Bregje -
18 Februari 2016 - 21:12
Hans En Thérèse:
Weer met plezier dit hoofdstuk gelezen. Door jouw goede reisverslag, Carla, is het voor iedereen meegenieten. Wat een fantastisch mooi land, wat zien jullie veel, wat zijn jullie heerlijk relaxed en wat zijn jullie sportief (voor jullie leeftijd -
18 Februari 2016 - 21:15
Hans EnThérèse:
En wat zijn jullie sportief (voor jullie leeftijd -
18 Februari 2016 - 23:48
Hans En Thérèse:
Sorry, de zin brak af bij de emoticon :-(
Maar jullie zijn sportief :-))
Goede reis verder!
Groeten, Hans en Thérèse.
-
20 Februari 2016 - 14:46
Hilde:
Wat een ontroerend mooie foto's heb je gemaakt! Daar spreekt heel veel liefde voor de natuur, dierenwereld en kinderen uit! Van mij krijg je een award!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
