Oostwaarts
13 Juni 2017 | Canada, Nelson
Lieve mensen,
Vandaag is het 12 juni, de geboortedag van Lucas. Moeilijke dagen voor ons gezin... Intussen zitten wij nog in Canada, toch wel vreemd nu. Dus de vakantie gaat gewoon door en wij doen daarvan dus maar gewoon verslag aan jullie.
Het klinkt misschien wel "reisleiderig", maar het zit nu eenmaal in mij om een zo goed mogelijk beeld te willen geven van wat wij tijdens onze reizen allemaal zien. En wie weet worden jullie hierdoor enthousiast gemaakt om er ook eens heen te gaan!
Canada lijkt tot nu toe een heel makkelijk te bereizen land, goed georganiseerd, het loopt allemaal vanzelf. Westerse cultuur, veilig, overal schoon, ruimte en rust, (nog) niet zo verrassend als je al wat meer door andere landen hebt gereisd en kost daarom weinig energie.
In Victoria, Ucluelet en vooral in het toeristische Tofino draaide het om de walvistours, overal van die kleine ondernemingen met bootjes. In Campbell River ging het om de zalmvisserij: vissersbootjes, vistours, winkels met visbenodigdheden en een 180 meter lange pier met in de railing gaten voor hengels (die ook te huur waren).
Het plan om grizzlyberen te gaan bekijken werd gewijzigd in een wandeling met o.a. een altijd leuke suspension bridge in Elk Falls Provincial Park, en het Museum at Campbell River, klein maar zeer fijn. Onder meer veel oude voorwerpen van de First Nations uit deze streek en uitleg over de Europese pioniers, midden 1800.
Na 10 nachten Vancouver Island namen we de ferry van Nanaimo naar Horseshoe Bay (noord-Vancouver), een mooie tocht met zicht op veel eilandjes en op besneeuwde bergtoppen verder weg. Na aankomst ruim 1,5 uur langzaam moeten rijden door de uitgestrekte voorsteden van Vancouver, daarna door groen, vlak land met bergen eromheen. Pas verder oostwaarts, na Hope: meer naaldbossen, wat heuvelachtig, een snelstromende rivier kronkelend langs de weg. Het had Noorwegen kunnen zijn, of Tsjechië.
Die dag liep de temperatuur op tot 29 graden, de volgende ochtend vertrokken we uit Harrison Mills met regen en 12 graden, wat een verschil...
Highway 3 liep dwars door Manning Park, een van de beste parken voor wandelingen met veel trails (gemarkeerde wandelpaden). De bedoeling was om daar onderweg wat te wandelen, maar vanwege het slechte weer lieten we dat maar achterwege.
Bijzonder: waar het normaal veel regent hadden wij zon en in het droogste deel van Canada arriveerden we met regen. Dat was in Osoyoos, tegen de Amerikaanse grens aan, in de Okanagan Valley ("Okanáágen"). Een warm klimaat (zomers tot wel 42 graden), met zelfs woestijn (1 vierkante kilometer..), een vruchtbaar gebied met veel fruitteelt en wijnbouw (nooit geweten dat er Canadese wijn bestond..), een mooie afwisseling tussen alle bossen.
We hadden hier een heerlijke plek hoog boven het stadje in het bos: "Baergnaescht B&B" van geëmigreerde Zwitsers (www.baergnaescht.ca). Een heel rustig en klein complexje waar we een upgrade kregen naar een suite van ruim 10x6 meter! En ik was helemáál tevreden toen bleek dat hier 3 katten woonden. Het pad erheen was net voor onze komst deels voorzien van platen over een verzakking die was ontstaan door de verzadigde bodem vanwege het smeltwater na de extreem lange wintertijd.
Elke vakantie is er wel een plek waarbij je meteen na aankomst denkt: hier zou ik wel heel lang willen blijven. Dit was er zo een: ruimte, rust, goede sfeer, dieren, perfect.
Gelukkig klaarde het weer op zodat we droog het Desert Cultural Centre NK' Mip ("inkamiep") konden bekijken. Een natuurleerpad door een soort woestijn met uitleg over wat je zag (o.a. cactussen en big sage brush, een soort saliestruik) en hoe de Indianen deze streek duizenden jaren hebben bewoond. In een theatertje werd (ook live!) getoond welk soort slangen hier leven, o.a. de gevaarlijke ratelslang.
Op de bergen naast onze suite leefden trouwens zwarte beren en poema's, maar volgens onze Silvia hoefden we daar niet bang voor te zijn. Wel liepen er herten pal rondom ons verblijf ("whitetail deer"), leuk en niet gevaarlijk!
De volgende dag hebben we wat rondgereden door de Okanagan Valley, de "boomgaard van Canada": mooie omgeving, wat lieflijke lage bergen langs een aantal langgerekte meren met stranden. In die meren stond momenteel het water zo hoog dat de oevers waren ondergelopen. Zomers staan er overal langs de weg fruitkraampjes, nu nog niet. En verder een enorm aantal wineries waar je ook kon proeven. Liefhebbers kunnen eventueel een wijntourtje per fiets doen, handig.
Wij wachtten tot het eind van de dag en proefden in Osoyoos in "the only Aboriginal owned and operated winery of North America" : NK'Mip Cellars. De wijn was boven verwachting prima! (Jet en Conny: ga hierheen en ook lunchen, prachtig zicht op het meer!).
Na 3 nachten op deze fijne locatie zijn we verder oostwaarts getrokken naar Nelson. Omdat die afstand niet zo groot was hadden we 's morgens tijd om eerst nog naar het Desert Centre te gaan, iets buiten Osoyoos. Die woestijn intrigeerde toch wel, ook al was het maar het uiterste puntje van wat er verder in Amerika ligt. Het is een van de meest bedreigde gebieden van Noord-Amerika. Net als in het andere park zag je hier de woestijnbegroeiïng, maar bovendien opzette dieren die hier leven en veel wetenswaardigheden hierover, interessant.
Minder interessant was het landschap onderweg: heuvelachtig, overal naaldbomen, eigenlijk hetzelfde als westelijk van Okanagan Valley: wel vriendelijk maar nogal gewoontjes en eentonig.
Wel een verrassend leuke afwisseling van de meeste andere saaie Canadese plaatsjes is Nelson: een vrolijke sfeer, wat hippieachtig, erg op de gezonde tour, gebouwd langs een mooi meer en op de rotsen eromheen, veel groen, en vooral: wel 350 (?) heritage buildings (gerenoveerde gebouwen uit eind 1800, begin 1900). Onze tweede dag hier gaan we de Heritage Walking Tour doen (selfguided), vandaag hebben we ons flink in het zweet gelopen door een berg op te klimmen voor een mooi uitzicht over het meer en de stad.
De temperatuur wisselt trouwens nogal, maar is eigenlijk steeds wel oké: varieert tussen 13° en 30° (vandaag), maar zit meestal wel rond de 20°. Dus als er niet teveel regen komt zijn we erg tevreden.
Weer wat bijzonderheden die opvielen:
- auto' s stoppen als voetgangers nog maar aanstalten maken om over te steken, voor zebra's sowieso
- qua auto's even iets bijstellen: buiten Vancouver zijn ze niet meer allemaal zo nieuw en patserig, gewoon groot en functioneel, veel pick-ups
- een kop koffie heeft hier echt een andere afmeting dan bij ons: "small" is een flinke mok; als er geen cappuccino wordt geschonken wordt er getapt uit een thermoskan gewone koffie
- bij vrijwel alles komt er tax bovenop, zodoende vergis je je weleens in de prijs (het percentage is steeds weer anders..)
- de mensen zijn beleefd en oprecht vriendelijk, en beginnen meestal een praatje, vooral over wat we nog zéker moeten gaan zien
- gelukkig zijn er voldoende openbare toiletten ("washrooms"), o.a. in supermarkten en bij de P voor trails, met zeep-zonder-water uit een pompje
- langs de doorgaande wegen zagen we tot nu toe vrijwel geen wegrestaurants en nauwelijks stopplaatsen, je moet dan echt even een stadje ingaan
- onze onderkomens zijn altijd schoon, hebben een koffieapparaat (heel Nederlands toch?) en een plekje om buiten te zitten met een kopje thee of glaasje wijn en een boek
- we horen wel heel veel Nederlands om ons heen, en andere Europese talen..
Zo, jullie zijn weer een beetje bijgepraat. Het volgende verslag zal waarschijnlijk komen uit ergens in de Rocky Mountains waar we na een paar andere overnachtingsplaatsen heengaan.
Voor sommigen van jullie komt de vakantie aardig dichtbij, nog een paar weekjes!
Tot een volgende keer!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla
P.S. en alweer staan de foto's niet op de juiste volgorde, slecht programma...
Vandaag is het 12 juni, de geboortedag van Lucas. Moeilijke dagen voor ons gezin... Intussen zitten wij nog in Canada, toch wel vreemd nu. Dus de vakantie gaat gewoon door en wij doen daarvan dus maar gewoon verslag aan jullie.
Het klinkt misschien wel "reisleiderig", maar het zit nu eenmaal in mij om een zo goed mogelijk beeld te willen geven van wat wij tijdens onze reizen allemaal zien. En wie weet worden jullie hierdoor enthousiast gemaakt om er ook eens heen te gaan!
Canada lijkt tot nu toe een heel makkelijk te bereizen land, goed georganiseerd, het loopt allemaal vanzelf. Westerse cultuur, veilig, overal schoon, ruimte en rust, (nog) niet zo verrassend als je al wat meer door andere landen hebt gereisd en kost daarom weinig energie.
In Victoria, Ucluelet en vooral in het toeristische Tofino draaide het om de walvistours, overal van die kleine ondernemingen met bootjes. In Campbell River ging het om de zalmvisserij: vissersbootjes, vistours, winkels met visbenodigdheden en een 180 meter lange pier met in de railing gaten voor hengels (die ook te huur waren).
Het plan om grizzlyberen te gaan bekijken werd gewijzigd in een wandeling met o.a. een altijd leuke suspension bridge in Elk Falls Provincial Park, en het Museum at Campbell River, klein maar zeer fijn. Onder meer veel oude voorwerpen van de First Nations uit deze streek en uitleg over de Europese pioniers, midden 1800.
Na 10 nachten Vancouver Island namen we de ferry van Nanaimo naar Horseshoe Bay (noord-Vancouver), een mooie tocht met zicht op veel eilandjes en op besneeuwde bergtoppen verder weg. Na aankomst ruim 1,5 uur langzaam moeten rijden door de uitgestrekte voorsteden van Vancouver, daarna door groen, vlak land met bergen eromheen. Pas verder oostwaarts, na Hope: meer naaldbossen, wat heuvelachtig, een snelstromende rivier kronkelend langs de weg. Het had Noorwegen kunnen zijn, of Tsjechië.
Die dag liep de temperatuur op tot 29 graden, de volgende ochtend vertrokken we uit Harrison Mills met regen en 12 graden, wat een verschil...
Highway 3 liep dwars door Manning Park, een van de beste parken voor wandelingen met veel trails (gemarkeerde wandelpaden). De bedoeling was om daar onderweg wat te wandelen, maar vanwege het slechte weer lieten we dat maar achterwege.
Bijzonder: waar het normaal veel regent hadden wij zon en in het droogste deel van Canada arriveerden we met regen. Dat was in Osoyoos, tegen de Amerikaanse grens aan, in de Okanagan Valley ("Okanáágen"). Een warm klimaat (zomers tot wel 42 graden), met zelfs woestijn (1 vierkante kilometer..), een vruchtbaar gebied met veel fruitteelt en wijnbouw (nooit geweten dat er Canadese wijn bestond..), een mooie afwisseling tussen alle bossen.
We hadden hier een heerlijke plek hoog boven het stadje in het bos: "Baergnaescht B&B" van geëmigreerde Zwitsers (www.baergnaescht.ca). Een heel rustig en klein complexje waar we een upgrade kregen naar een suite van ruim 10x6 meter! En ik was helemáál tevreden toen bleek dat hier 3 katten woonden. Het pad erheen was net voor onze komst deels voorzien van platen over een verzakking die was ontstaan door de verzadigde bodem vanwege het smeltwater na de extreem lange wintertijd.
Elke vakantie is er wel een plek waarbij je meteen na aankomst denkt: hier zou ik wel heel lang willen blijven. Dit was er zo een: ruimte, rust, goede sfeer, dieren, perfect.
Gelukkig klaarde het weer op zodat we droog het Desert Cultural Centre NK' Mip ("inkamiep") konden bekijken. Een natuurleerpad door een soort woestijn met uitleg over wat je zag (o.a. cactussen en big sage brush, een soort saliestruik) en hoe de Indianen deze streek duizenden jaren hebben bewoond. In een theatertje werd (ook live!) getoond welk soort slangen hier leven, o.a. de gevaarlijke ratelslang.
Op de bergen naast onze suite leefden trouwens zwarte beren en poema's, maar volgens onze Silvia hoefden we daar niet bang voor te zijn. Wel liepen er herten pal rondom ons verblijf ("whitetail deer"), leuk en niet gevaarlijk!
De volgende dag hebben we wat rondgereden door de Okanagan Valley, de "boomgaard van Canada": mooie omgeving, wat lieflijke lage bergen langs een aantal langgerekte meren met stranden. In die meren stond momenteel het water zo hoog dat de oevers waren ondergelopen. Zomers staan er overal langs de weg fruitkraampjes, nu nog niet. En verder een enorm aantal wineries waar je ook kon proeven. Liefhebbers kunnen eventueel een wijntourtje per fiets doen, handig.
Wij wachtten tot het eind van de dag en proefden in Osoyoos in "the only Aboriginal owned and operated winery of North America" : NK'Mip Cellars. De wijn was boven verwachting prima! (Jet en Conny: ga hierheen en ook lunchen, prachtig zicht op het meer!).
Na 3 nachten op deze fijne locatie zijn we verder oostwaarts getrokken naar Nelson. Omdat die afstand niet zo groot was hadden we 's morgens tijd om eerst nog naar het Desert Centre te gaan, iets buiten Osoyoos. Die woestijn intrigeerde toch wel, ook al was het maar het uiterste puntje van wat er verder in Amerika ligt. Het is een van de meest bedreigde gebieden van Noord-Amerika. Net als in het andere park zag je hier de woestijnbegroeiïng, maar bovendien opzette dieren die hier leven en veel wetenswaardigheden hierover, interessant.
Minder interessant was het landschap onderweg: heuvelachtig, overal naaldbomen, eigenlijk hetzelfde als westelijk van Okanagan Valley: wel vriendelijk maar nogal gewoontjes en eentonig.
Wel een verrassend leuke afwisseling van de meeste andere saaie Canadese plaatsjes is Nelson: een vrolijke sfeer, wat hippieachtig, erg op de gezonde tour, gebouwd langs een mooi meer en op de rotsen eromheen, veel groen, en vooral: wel 350 (?) heritage buildings (gerenoveerde gebouwen uit eind 1800, begin 1900). Onze tweede dag hier gaan we de Heritage Walking Tour doen (selfguided), vandaag hebben we ons flink in het zweet gelopen door een berg op te klimmen voor een mooi uitzicht over het meer en de stad.
De temperatuur wisselt trouwens nogal, maar is eigenlijk steeds wel oké: varieert tussen 13° en 30° (vandaag), maar zit meestal wel rond de 20°. Dus als er niet teveel regen komt zijn we erg tevreden.
Weer wat bijzonderheden die opvielen:
- auto' s stoppen als voetgangers nog maar aanstalten maken om over te steken, voor zebra's sowieso
- qua auto's even iets bijstellen: buiten Vancouver zijn ze niet meer allemaal zo nieuw en patserig, gewoon groot en functioneel, veel pick-ups
- een kop koffie heeft hier echt een andere afmeting dan bij ons: "small" is een flinke mok; als er geen cappuccino wordt geschonken wordt er getapt uit een thermoskan gewone koffie
- bij vrijwel alles komt er tax bovenop, zodoende vergis je je weleens in de prijs (het percentage is steeds weer anders..)
- de mensen zijn beleefd en oprecht vriendelijk, en beginnen meestal een praatje, vooral over wat we nog zéker moeten gaan zien
- gelukkig zijn er voldoende openbare toiletten ("washrooms"), o.a. in supermarkten en bij de P voor trails, met zeep-zonder-water uit een pompje
- langs de doorgaande wegen zagen we tot nu toe vrijwel geen wegrestaurants en nauwelijks stopplaatsen, je moet dan echt even een stadje ingaan
- onze onderkomens zijn altijd schoon, hebben een koffieapparaat (heel Nederlands toch?) en een plekje om buiten te zitten met een kopje thee of glaasje wijn en een boek
- we horen wel heel veel Nederlands om ons heen, en andere Europese talen..
Zo, jullie zijn weer een beetje bijgepraat. Het volgende verslag zal waarschijnlijk komen uit ergens in de Rocky Mountains waar we na een paar andere overnachtingsplaatsen heengaan.
Voor sommigen van jullie komt de vakantie aardig dichtbij, nog een paar weekjes!
Tot een volgende keer!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla
P.S. en alweer staan de foto's niet op de juiste volgorde, slecht programma...
-
13 Juni 2017 - 06:28
Dick:
Klinkt allemaal weer heel goed. Sterkte en een mooi vervolg! Groetjes, Dick! -
13 Juni 2017 - 07:06
Bregje:
En gelukkig ook drie katten! -
13 Juni 2017 - 08:51
Hilde:
Dag lieve mensen,
Heerlijk om zo weer met jullie mee te reizen!!
Reizen, hoe wel/niet enerverend ook geeft toch weer een completer beeld van de wereld. Ervaringen die niemand je ooit meer af kan nemen en een bijdrage aan het gevoel een wereldburger te zijn. Ontzettend fijn dat jullie dat samen kunnen beleven.
Wat zal je je lekker thuis gevoeld hebben toen je die drie poezen ontdekte, leuk hoor!!
En natuurlijk reist Lucas met jullie mee. Zijn korte leventje op deze aarde is van grote betekenis geweest in jullie leven. Jullie zijn z'n liefdevolle opa en oma.
Geniet van de komende tijd!
Veel liefs, Hilde
-
13 Juni 2017 - 12:09
Kees:
Hoi,
Toch weer een leuk verhaal en mooie foto's. En wij steken er ook weer wat van op, maar als je er zelf bent geweest is toch het allermooiste. Geniet ze!
Kees en Maria -
14 Juni 2017 - 10:20
Paula:
Hoi reizigers,
Weer veel te beleven zie ik aan de mooie foto's en verhalen. Geniet ervan! Geen 'grote kat' dit keer. Die wonen daar zeker niet. :)
Groetjes uit een zonnig Houten,
Paula -
16 Juni 2017 - 14:35
André Van Ingen:
Geweldig verslag Carla, heb er van genoten. (zie mijn mail)
Groetjes en geniet ze. -
17 Juni 2017 - 08:29
Simone:
Wat leuk om dit verslag weer te lezen! Geniet van de verdere reis! -
17 Juni 2017 - 08:59
Jet:
Wat een prachtig verslag met mooie foto's. Ik krijg echt een beeld van het land.
Het begint al te kriebelen -
17 Juni 2017 - 09:12
Wilko:
Ha Carla en Jan, Dankje voor het mooie verslag. Ik zie het helemaal voor me. Wij krijgen er helemaal zin in. Fijne reis verder, en groeten van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
