Oostelijker en Afrikaanser
09 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Cintsa
Bedankt voor het lezen van onze verslagen en voor de reacties erop, erg leuk!
Eerst een paar algemene dingetjes over het rijden hier:
- het links rijden ging vanzelf, dat was meteen weer heel vertrouwd
- veilig idee: in onze auto springen meteen na vertrek alle deuren op slot
- op kruisingen is dat zeker prettig, want daar staan vaak opdringerige verkopers van kranten, fruit, speelgoed, whatever
- op 2-baanswegens word je geacht op de vluchtstrook te gaan rijden als men je wil inhalen. Soms gevaarlijk, als tegenliggers tegelijkertijd worden ingehaald...
- vaak staat op kruisingen vanuit elke rijrichting een stopbord; iedereen stopt en wie het eerst op de kruising was, mag als eerste doorrijden
- op vooral doorgaande wegen staan regelmatig lifters, bij sloppenwijken soms hele groepen. Iets netter uitzienden zwaaien soms met briefjes geld
- we zien veel "roadworks": héél veel arbeiders zijn iets aan het doen en het aankomende verkeer wordt gewaarschuwd door een mannetje/ vrouwtje dat de hele dag met een rode vlag staat te zwaaien..
- op parkeerplaatsen lopen mensen rond die op je auto zullen passen, graag tegen betaling (€ 0.15 à € 0.35); soms zijn ze officieel, meestal niet, bijna altijd enigszins opdringerig
Het voordeel van korte trajekten plannen is dat je onderweg regelmatig ergens kunt stoppen. Zoals bij de brug over de Bloukransrivier waar je de hoogste bungyjump ter wereld kunt maken: 216 meter! (Wéér) niet gedaan hoor.
Tot nu toe lagen onze accommodaties in een rustige wijk aan de rand van een stad. Hoe anders was dat in Tsitsikamma: in dit Nationale Park ligt verdeeld over een strook van ca. 2 km. een aantal huisjes, pal aan de oceaan. Op een paar meter onder onze Oceanette beukten de metershoge golven op de rotsen, echt fantastisch.
Na aankomst werden we verwelkomd door een groep dolfijnen!
En brutale bavianen waren afvalbakken op het terrein aan het afstruinen.. (overal bordjes: "do not feed the baboons!" Want dan gaan ze eten opeisen, worden agressief en moeten ze worden afgeschoten...).
De volgende dag hebben we zo'n 5 uur gewandeld met heel goed weer, niet te warm ( ca. 28°?). Een mini-stukje langs zee gelopen van de populaire Ottertrail (42 km), maar na wat klauterwerk op handen en voeten over rotsblokken, teruggegaan en een trail door het oeroude bos genomen. Hoge bomen, lianen en geschreeuw van apen!
Voor 3 pechgevalletjes waren we op het juiste moment op de juiste plek: een kapot horlogebandje konden we laten vervangen op een luxe shoppingmall in Knysna. Voor een tandartsbezoek zaten we gelukkig maar 65 km. van een prima plek: het rijkeluisstadje Plettenberg Bay. Bij Jan was er een kroon van een kies gevallen, toch wel lastig... Verderop in onze route zou het moeilijk zijn geweest om een goede tandarts te vinden, dus het kwam heel goed uit dat er hier de tijd en gelegenheid voor was.
Die middag bezochten we ook nog Monkeyland, een rehabilitatieplek voor apen die een beter leven verdienen. Ze lopen en zwieren allemaal om je heen in het bos, terwijl een gids tijdens een rondwandeling van alles vertelt.
Mijn fototoestel gaf daar de geest, dus moesten we op zoek naar een nieuw. Na nogal wat gevraag en gezoek vonden we er eentje, in een shoppingmall aan de rand van de grote stad Port Elizabeth, die donderdag gelukkig op onze route lag.
Met tegenzin hadden we die dag de machtige golven verlaten, maar kwamen we aan op een andere bijzondere plek: een Forest cabin in Addo Elephant Park (www.sanparks.org/park/addo).
Onderweg was al te merken dat we het nogal Europees aandoende en gecultiveerde deel van Zuid-Afrika achter ons hadden gelaten; kort na Port Elizabeth waren de wegen slechter, lag er veel plastic en andere rommel op straat en was het verkeer chaotischer. Vanaf nu dus meer "Afrika"!
Een beetje beschaamd moeten we zeggen dat we tot nu toe, behalve in Tsitsikamma, nog geen "wauw-gevoel" kregen bij wat we aan natuur zagen in Zuid-Afrika... Veel leek op wat we al eerder ergens anders hadden gezien (Pyreneeën, Curaçao, Maleisië, Ardèche, Nieuw-Zeeland). Maar Addo was echt nieuw: lage heuvels begroeid met vnl. spekboomstruiken van ca. 2 meter hoog (dat eten de olifanten). Een heel nieuw soort landschap, met in het wild levende dieren.
Over Addo Elephant Park: begin 1900 werden de olifanten in de hele Kaapkolonie vrijwel uitgeroeid door kolonisten. Ca.11 bleven over en toen de publieke opinie omsloeg werd in 1931 een stuk land uitgeroepen tot nationaal park, dat later werd omheind. Het grondgebied groeide tot 600 km° en de populatie groeide tot ca. 450 olifanten, aangevuld met de later "geïmporteerde" luipaarden, neushoorns, buffels, leeuwen, en in zee: haaien en walvissen, samen vormend de Big Seven.
In Addo maakten wij onze eerste wildtour, in een open jeep met gids. Al heel snel liep er een kudde olifanten op de weg, pal langs ons; dat was wel "wauw!"
Even later stonden er wel 100 bij een waterplas, waar ze van dronken, in badderden en in plasten en poepten.
's Middags reden we met eigen auto nog eens door het park. Score van deze dag: jakhalzen, kudu's, buffels, "pumba's", zebra's, struisvogels, rode hartebeesten en om 18.00 bij de uitkijkpost: een leeuw bij de drinkplaats!
Je moet je dan wel even realiseren dat je niet naar National Geographic kijkt, maar dat dit echt is!
Na Addo ruim 300 km. oostwaarts getrokken, verder de provincie Eastern Cape in ( voormalig Transkei). Langs de weg allerlei gewone dieren (koeien, geiten, schapen, ezels), dorpjes van simpele huisjes met wat vee erbij, veel verkopers met wat plastic tasjes vol cactusvruchten...
In Grahamstown gestopt, dat rond 1820 werd gesticht door Engelse kolonisten. Het heeft een universiteit en ruim 50! kerken.
Even wennen aan het straatbeeld en de sfeer: ander soort winkels, vrouwen met boodschappen op het hoofd, gekrioel van mensen, vuilnisbakkenleegeters en koffie slechts te vinden op een stukje van 100 meter met oude Engelse huizen waar alleen blanken kwamen. Armoede en luxe vlak naast elkaar...
Het landschap was steeds zoals midden-Frankrijk/Auvergne, mooi maar niet bijzonder. Maar onze volgende bestemming, de 3e op rij waar Hedy en Maarten ook waren geweest, was een echt tropisch paradijsje. Buccaneers Lodge & Backpackers in Chintsa-West ligt aan het begin van de Wild Coast, een ongerept gebied. Op een heuvel aan zee, bananenbomen en andere exotische begroeïng, bijzondere vogels en vlinders om je heen, fairtrade, basic, vol kleur en kunst, een mix van allerlei leeftijden, leuk! (www.cintsa.com)
Het allerbeste plekje was voor ons, met een prachtig uitzicht op de zee en de rivier.
Zondag namen we een rustdag, genietend van de natuur en een strandwandeling.
Na nog 2 nachtjes hier gaan we met 1 stop naar Lesotho, het nauwelijks toeristische bergachtige koninkrijkje binnen Zuid-Afrika.
Intussen is het hier alsmaar lekker weer, zelden echt te heet, nog nooit te fris; hopelijk houden we dat zo.
Veel groeten van Jan en Carla
Eerst een paar algemene dingetjes over het rijden hier:
- het links rijden ging vanzelf, dat was meteen weer heel vertrouwd
- veilig idee: in onze auto springen meteen na vertrek alle deuren op slot
- op kruisingen is dat zeker prettig, want daar staan vaak opdringerige verkopers van kranten, fruit, speelgoed, whatever
- op 2-baanswegens word je geacht op de vluchtstrook te gaan rijden als men je wil inhalen. Soms gevaarlijk, als tegenliggers tegelijkertijd worden ingehaald...
- vaak staat op kruisingen vanuit elke rijrichting een stopbord; iedereen stopt en wie het eerst op de kruising was, mag als eerste doorrijden
- op vooral doorgaande wegen staan regelmatig lifters, bij sloppenwijken soms hele groepen. Iets netter uitzienden zwaaien soms met briefjes geld
- we zien veel "roadworks": héél veel arbeiders zijn iets aan het doen en het aankomende verkeer wordt gewaarschuwd door een mannetje/ vrouwtje dat de hele dag met een rode vlag staat te zwaaien..
- op parkeerplaatsen lopen mensen rond die op je auto zullen passen, graag tegen betaling (€ 0.15 à € 0.35); soms zijn ze officieel, meestal niet, bijna altijd enigszins opdringerig
Het voordeel van korte trajekten plannen is dat je onderweg regelmatig ergens kunt stoppen. Zoals bij de brug over de Bloukransrivier waar je de hoogste bungyjump ter wereld kunt maken: 216 meter! (Wéér) niet gedaan hoor.
Tot nu toe lagen onze accommodaties in een rustige wijk aan de rand van een stad. Hoe anders was dat in Tsitsikamma: in dit Nationale Park ligt verdeeld over een strook van ca. 2 km. een aantal huisjes, pal aan de oceaan. Op een paar meter onder onze Oceanette beukten de metershoge golven op de rotsen, echt fantastisch.
Na aankomst werden we verwelkomd door een groep dolfijnen!
En brutale bavianen waren afvalbakken op het terrein aan het afstruinen.. (overal bordjes: "do not feed the baboons!" Want dan gaan ze eten opeisen, worden agressief en moeten ze worden afgeschoten...).
De volgende dag hebben we zo'n 5 uur gewandeld met heel goed weer, niet te warm ( ca. 28°?). Een mini-stukje langs zee gelopen van de populaire Ottertrail (42 km), maar na wat klauterwerk op handen en voeten over rotsblokken, teruggegaan en een trail door het oeroude bos genomen. Hoge bomen, lianen en geschreeuw van apen!
Voor 3 pechgevalletjes waren we op het juiste moment op de juiste plek: een kapot horlogebandje konden we laten vervangen op een luxe shoppingmall in Knysna. Voor een tandartsbezoek zaten we gelukkig maar 65 km. van een prima plek: het rijkeluisstadje Plettenberg Bay. Bij Jan was er een kroon van een kies gevallen, toch wel lastig... Verderop in onze route zou het moeilijk zijn geweest om een goede tandarts te vinden, dus het kwam heel goed uit dat er hier de tijd en gelegenheid voor was.
Die middag bezochten we ook nog Monkeyland, een rehabilitatieplek voor apen die een beter leven verdienen. Ze lopen en zwieren allemaal om je heen in het bos, terwijl een gids tijdens een rondwandeling van alles vertelt.
Mijn fototoestel gaf daar de geest, dus moesten we op zoek naar een nieuw. Na nogal wat gevraag en gezoek vonden we er eentje, in een shoppingmall aan de rand van de grote stad Port Elizabeth, die donderdag gelukkig op onze route lag.
Met tegenzin hadden we die dag de machtige golven verlaten, maar kwamen we aan op een andere bijzondere plek: een Forest cabin in Addo Elephant Park (www.sanparks.org/park/addo).
Onderweg was al te merken dat we het nogal Europees aandoende en gecultiveerde deel van Zuid-Afrika achter ons hadden gelaten; kort na Port Elizabeth waren de wegen slechter, lag er veel plastic en andere rommel op straat en was het verkeer chaotischer. Vanaf nu dus meer "Afrika"!
Een beetje beschaamd moeten we zeggen dat we tot nu toe, behalve in Tsitsikamma, nog geen "wauw-gevoel" kregen bij wat we aan natuur zagen in Zuid-Afrika... Veel leek op wat we al eerder ergens anders hadden gezien (Pyreneeën, Curaçao, Maleisië, Ardèche, Nieuw-Zeeland). Maar Addo was echt nieuw: lage heuvels begroeid met vnl. spekboomstruiken van ca. 2 meter hoog (dat eten de olifanten). Een heel nieuw soort landschap, met in het wild levende dieren.
Over Addo Elephant Park: begin 1900 werden de olifanten in de hele Kaapkolonie vrijwel uitgeroeid door kolonisten. Ca.11 bleven over en toen de publieke opinie omsloeg werd in 1931 een stuk land uitgeroepen tot nationaal park, dat later werd omheind. Het grondgebied groeide tot 600 km° en de populatie groeide tot ca. 450 olifanten, aangevuld met de later "geïmporteerde" luipaarden, neushoorns, buffels, leeuwen, en in zee: haaien en walvissen, samen vormend de Big Seven.
In Addo maakten wij onze eerste wildtour, in een open jeep met gids. Al heel snel liep er een kudde olifanten op de weg, pal langs ons; dat was wel "wauw!"
Even later stonden er wel 100 bij een waterplas, waar ze van dronken, in badderden en in plasten en poepten.
's Middags reden we met eigen auto nog eens door het park. Score van deze dag: jakhalzen, kudu's, buffels, "pumba's", zebra's, struisvogels, rode hartebeesten en om 18.00 bij de uitkijkpost: een leeuw bij de drinkplaats!
Je moet je dan wel even realiseren dat je niet naar National Geographic kijkt, maar dat dit echt is!
Na Addo ruim 300 km. oostwaarts getrokken, verder de provincie Eastern Cape in ( voormalig Transkei). Langs de weg allerlei gewone dieren (koeien, geiten, schapen, ezels), dorpjes van simpele huisjes met wat vee erbij, veel verkopers met wat plastic tasjes vol cactusvruchten...
In Grahamstown gestopt, dat rond 1820 werd gesticht door Engelse kolonisten. Het heeft een universiteit en ruim 50! kerken.
Even wennen aan het straatbeeld en de sfeer: ander soort winkels, vrouwen met boodschappen op het hoofd, gekrioel van mensen, vuilnisbakkenleegeters en koffie slechts te vinden op een stukje van 100 meter met oude Engelse huizen waar alleen blanken kwamen. Armoede en luxe vlak naast elkaar...
Het landschap was steeds zoals midden-Frankrijk/Auvergne, mooi maar niet bijzonder. Maar onze volgende bestemming, de 3e op rij waar Hedy en Maarten ook waren geweest, was een echt tropisch paradijsje. Buccaneers Lodge & Backpackers in Chintsa-West ligt aan het begin van de Wild Coast, een ongerept gebied. Op een heuvel aan zee, bananenbomen en andere exotische begroeïng, bijzondere vogels en vlinders om je heen, fairtrade, basic, vol kleur en kunst, een mix van allerlei leeftijden, leuk! (www.cintsa.com)
Het allerbeste plekje was voor ons, met een prachtig uitzicht op de zee en de rivier.
Zondag namen we een rustdag, genietend van de natuur en een strandwandeling.
Na nog 2 nachtjes hier gaan we met 1 stop naar Lesotho, het nauwelijks toeristische bergachtige koninkrijkje binnen Zuid-Afrika.
Intussen is het hier alsmaar lekker weer, zelden echt te heet, nog nooit te fris; hopelijk houden we dat zo.
Veel groeten van Jan en Carla
-
09 Februari 2014 - 20:13
Bregje:
'Wauw' :wat is het daar bijzonder. En wat beleven en zien jullie veel. De beschrijving is beeldend. Ik kan me er veel bij voorstellen. Veel plezier. -
09 Februari 2014 - 20:14
Bregje:
En natuurlijk de foto's als bewijs dat jullie daar echt rondstappen. -
09 Februari 2014 - 22:22
Jet:
Wat een prachtig verslag weer. We herkennen veel van jullie verhaal tot nu toe. Wij hebben geen leeuw gezien in het Addo Elephant park. Schitterende foto's. Jullie hebben al hele mooie ervaringen opgedaan.
Dat belooft wat voor de rest van de reis.
Veel plezier en groetjes Wilko en Jet -
10 Februari 2014 - 06:22
Dick:
Wauw, wat een prachtig verslag weer! Groetjes uit een nat en koud Nederland! -
10 Februari 2014 - 09:56
Hedy:
Wat een mooie foto's! En wat een geluk met een leeuw, buffel en zoveel olifanten in Addo! Hadden wij niet! Leuk dat Cintsa beviel, mooi plekje he? Veel plezier alvast in Lesotho! -
11 Februari 2014 - 18:25
Kees:
Hoi allebei,
Wederom mooie foto's. De zee daar is toch wel heel wat anders dan de zee in Zeeland en de dieren daar zijn toch wat anders dan die in de dierentuin in Nederland. Mooi verhaal. Veel plezier en de groeten uit een nat Nederland. Groeten Kees en Maria. -
11 Februari 2014 - 21:04
Hanneke:
Hallo daar! Lang niets gelezen, op één of andere manier kreeg ik geen meldingen meer over een nieuwe post. Maar nu weer helemaal bij(gelezen). Inmiddels zijn jullie in een voor ons onbekend deel van het land aangekomen. De reis tot hier was wel redelijk bekend. Fijn dat de olifanten toch uiteindelijk een 'wauw-gevoel' opriepen. De beesten, daar gaat het toch om in Zuid Afrika!!!! Er zullen er vast nog veel volgen. Geniet verder van al het nieuwe. (Wij gaan deze zomer trouwens ook weer die kant op: net reis geboekt naar Namibië en Botswana!) Groetjes! -
11 Februari 2014 - 22:44
Hilde Van Amerongen:
Ha levensgenieters, mij hebben jullie wel een wauw-gevoel bezorgd hoor met die prachtige foto's en verhalen. Heerlijk om zo met jullie mee te reizen! Geniet er van. Hier is het regen en wind en guur en koud en ... dus blijf nog maar even lekker mooie verhalen en foto's sturen!
-
11 Februari 2014 - 23:31
José:
Ik kan niet bevatten dat jullie daar echt zijn!Wat een belevenissen en mooie foto's!
hoe is de zuid-afrikaanse appeltaart?
liefs, José -
12 Februari 2014 - 15:28
Tilly Krijthe:
Hoi Jan en Carla,
Wat zijn jullie weer een prachtige reis aan het maken. Mooi verslag.
Ik heb even een praktische vraag; De spullen van de Hartstichting...staan die nog bij jou thuis, Carla?
Sorry dat ik je hiermee lastig moet vallen :(
Fijne en mooie reis gewenst!
Groetjes, Tilly -
12 Februari 2014 - 18:38
Frits En Annie:
Hoi J en C,
We hebben weer genoten van jullie verslag en de prachtige foto's. Wat zaten jullie daar op een fantastische plek. Het moet geweldig geweest zijn om die school dolfijnen voorbij te zien zwemmen!! Hier is het op dit moment bar en boos met het weer. Vanmiddag nog goed en nu stormt het ontzettend!!! Geniet maar van het mooie weer daar!
Gr. F en A -
12 Februari 2014 - 22:43
Ad:
Hoi Jan en Carla,
Prachtig al die foto's. Die beesten in het echt zien, is toch heel iets anders dan de dierentuin, nietwaar?
Geniet nog maar van al die indrukken en van het weer, want hier blijft het herfst.
Groet,
Ad -
13 Februari 2014 - 12:26
Marian:
wat geweldig. Dat gevoel dat je niet ergens anders ben herken ik van Bert.Je ziet al zoveel op de tv dat het bijna gewoon is (wat natuurlijk niet zo is!!!)
Pas je op in de bush? Bert kwam thuis met een tekeninfectie dus controleer je goed.
Die leeuw is toch net een uit de kluiten gegroeide huiskat zo leuk, en dat oogje van die olifant wat goed getroffen.
Genieten jullie ook zo van de sterrenlucht, volgens (al weer!!)Bert is er een andere sterrenhemel en ook natuurlijk overdag al die andere vogelgeluiden.
jullie zien dat ik goed in napraten ben:)
ga lekker verder genieten ik volg het met belangstelling.
groetjes Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
