Rondom de Drakensbergen
23 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Howick
Lieve mensen,
Clarens was een prima plek voor een relaxed dagje van kunstwinkeltjes kijken, goede koffie drinken en genieten van ons zeer luxe onderkomen (slechts € 35.- per nacht): het voormalige huis (villa!) van een kunstschilder, met zijn atelier er nog naast, leuk!
Rondom lagen de bergen en 20 km verderop het Golden Gate N.P. Een klein park zonder dieren van de Big Five, maar qua landschap schitterend: groene graslanden en welvende heuvels/bergen; deed veel denken aan het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, ook ietsje aan Schotland en de Auvergne. Maar hier zag je als extra prachtige zandstenen rotsformaties. Er liep weinig wild, alleen wat zebra's, wildebeesten en antiloopachtigen.
Hierna een cultural village bezocht: een soort openluchtmuseum met woningen van het Basothovolk, nu de bewoners van Lesotho en grensgebieden. We hoorden veel over hun levenswijze en ceremonies, aanschouwelijk gemaakt door ons in dierenhuiden te hullen en ons bier en maispap aan te bieden; wel een beetje een poppenkast...
Ook bij dit volk is een begrafenis een groots gebeuren, waarbij het hele dorp is betrokken en er een koe wordt geslacht.
Onze route zuidelijker vervolgd naar het kleine Royal Natal N.P., op de noord-oostgrens met Lesotho. Over 15 km. was het bar en boos met de "potholes" : gaten in de weg tot zeker 2 meter breed en diepe geulen, stapvoets rijden dus.
Dit park staat bekend om de goede mogelijkheden voor dagwandelingen.
Ons huisje had prachtige vergezichten over de bergen, vogelgeluiden en verder alleen maar stilte... (www.berghouse.co.za).
Als je in de natuur bent is het leven zo simpel: even niet nadenken over zwart en blank, armoede en rijkdom, alleen maar kijken en luisteren.
We maakten deze dagen 2 mooie bergwandelingen, 's morgens, om het gebruikelijke middagonweer te vermijden. Door de regen is het hier zo prachtig groen, absoluut geen kale bergen.
Eigenlijk wilden we graag het beroemde Amfitheater zien (8 km. halvemaanvormige basalten wand) met de Tugela Falls (1 na hoogste ter wereld), zoals gezien in Wie is de mol. Maar daarvoor moest je zeker 6 uur lopen en een steile rotswand beklimmen via een touwladder van 100 treden. Dat zagen wij niet zo zitten...(ze hadden bij De Mol vast een helicopter...).
Op onze 2 wandelingen, 1 in het Royal Natal en 1 in de Drakensbergen, was het toch best even spannend: een troep bavianen kruiste ons pad. Die beesten kijken altijd zo agressief, dus wij bleven maar heel stil wachten tot ze in de vallei verdwenen. Als ze echt kwaad hadden gewild moesten wij met stenen gooien, werd ons later verteld.
Bij apen denk je aan bomen, maar die bavianen leven (hier althans) in hoog gras waar wat struiken groeien waarvan ze de vruchten eten.
Het Drakensberg Park ligt zuid-oostelijk van Royal Natal N.P. en vormt de oostelijke grens van Lesotho. Het beslaat 2.350 km° en heeft de hoogste bergtoppen van Zuid-Afrika, een machtig gezicht.
Als je hier in de bergen gaat wandelen moet je bij de gate een registratieformulier invullen, o.a. met de kleur van je rugzak en het telefoonnummer van je nabestaanden...
Op weg naar de Cathedral Peak (Drakensbergen) passeerden we 3 marktjes: zo primitief, niks geen kraampjes, gewoon wat emmertjes en zakjes op de grond...
Niets is kleurrijker dan zo'n marktje. Maar het is lastig om er vanuit de auto foto's van te maken, en uitstappen om de mensen te fotograferen doe je niet zo makkelijk. En voor het landschap geldt: je kunt het jammer genoeg niet zo op foto's vastleggen zoals je het ervaart.
Toen we terugkwamen bij ons huisje had de eigenaar een trieste mededeling: de lieve hond Punch (soort Duitse staande) van 13 jaar oud die steeds even sjokkend bij ons kwam buurten, had hij moeten laten inslapen omdat hij te ziek was. Zo zielig, ik bleef er alsmaar aan denken...
Vrijdag hadden we zowaar een frisse dag met wat regen, onderweg naar Howick. Een compleet ander landschap in deze Midlands: heuvels zoals in zuid-Engeland/noord-Frankrijk. De route "Midlands Meander" was ook heel Europees: grote luxe bungalows, schilderachtige guesthouses en vooral heel veel arts and crafts, antiek, zuivelboerderijen, kaasmakerijen, gezellige horecaplekjes enz., leuk om wat stops te maken. Wij kochten een paar kaasjes bij een oudere meneer die 10 jaar geleden nog accountant was (" follow your dream"...).
Ons verblijf in Howick: werkelijk "in an English countrygarden", een prima huisje van alle gemakken voorzien, inclusief een theemuts en televisie met BVN om de Olympische Spelen te kunnen volgen. (www.stocklandsfarm.co.za).
Pietermaritzburg. Alleen al voor de naam wil je erheen. In 1838 gesticht door de Voortrekkersleider Pieter Ma(u)ritz Retief. Van de mooie koloniale gebouwen is veel vervangen door lelijke nieuwbouw. Gelukkig staat de City Hall er nog wel, het grootste bakstenen gebouw van het zuidelijk halfrond (1893).
Het is een "zwarte" stad met Zulu's, maar ook met een Indiase gemeenschap. Er staat een standbeeld van Gandhi, die hier in 1893 een eersteklas trein moest verlaten omdat hij niet blank was. Dit schijnt het begin te zijn geweest van zijn strijd tegen de onderdrukking van de Indiërs in Zuid-Afrika.
Interessant was ook de Tatham Art Gallery met Afrikaans en Europees werk, en het Voortrekkersmuseum. Dat gaf een beeld van hoe blanke boeren vanaf ca. 1834 uit het westen wegtrokken uit onvrede over het Britse bewind. In een soort huifkarren reden ze honderden kilometers, op zoek naar een nieuwe plek om zich te vestigen.
Wij ervaren inmiddels een nieuw weerbeeld: frisse middagen en avonden, ook weleens lekker.
Nog één dagje Howick en dan terug naar de bergen, nu naar het zuidelijke deel van de Drakensbergen.
Nog wat losse dingetjes:
- de zon komt hier ook in het oosten op en gaat ook in het westen onder. Maar: via het noorden, dus linksom, tegen de klok in ( opletten als je je oriënteert).
- op alle overnachtingsadressen staat een "braai", een soort barbecue. De Zuid-Afrikanen kunnen niet zonder.
- criminaliteit: wij hebben in het westen 2 keer gezien dat de politie iemand oppakte, in Kaapstad en Knysna. Verder veel bewaking in de betere winkels en supermarkten, huizen voorzien van alarm, in het westen veel politie op straat, parkeerplaatsen van onze huisjes vaak achter een hek. Toch hebben we ons nog niet onveilig gevoeld.
- potholes (gaten in de weg) zijn een algemeen verschijnsel op de secundaire wegen, de andere zijn prima
- werkverschaffing: met de hand doen waarvoor wij machines gebruiken: stenen verplaatsen met de handen, een glooïng gladharken met 15 man sterk, best oude vrouwtjes die de bermen egaliseren met een schop...
- mais is echt het volksvoedsel. De kolven worden veel gegeten en het wordt o.a. gebruikt voor pap en bier.
- horeca: hier moet je echt geduld hebben. Het gaat uiterst traag en men houdt de gasten niet erg in de gaten. Vaak heeft een horecagelegenheid geen eigen toilet, dat is of ergens buiten, of wordt gedeeld met een ander restaurant. Maar meestal is het wel schoon.
- nieuwe ontdekking: rooiboscappuccino. Rooibosthee met honing, melkschuimlaag met kaneel, erg lekker.
- thee krijg je meestal in een potje (Engels overblijfsel?), 2 à 3 kopjes voor ca. R 16 (€ 1.-)
- zoals gelukkig overal elders op onze vakanties kun je hier ook rolletjes Mentos kopen ( heb er altijd eentje bij me)
- wc-papier is hier per losse rol te koop...
- vegetarische producten zijn heel mondjesmaat verkrijgbaar
Zo, jullie weten weer iets van wat wij hebben gezien. Dat is heel veel, en we zijn nog niet eens op de helft!
Tot een volgend verslag,
heel veel groetjes, Jan en Carla
Clarens was een prima plek voor een relaxed dagje van kunstwinkeltjes kijken, goede koffie drinken en genieten van ons zeer luxe onderkomen (slechts € 35.- per nacht): het voormalige huis (villa!) van een kunstschilder, met zijn atelier er nog naast, leuk!
Rondom lagen de bergen en 20 km verderop het Golden Gate N.P. Een klein park zonder dieren van de Big Five, maar qua landschap schitterend: groene graslanden en welvende heuvels/bergen; deed veel denken aan het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, ook ietsje aan Schotland en de Auvergne. Maar hier zag je als extra prachtige zandstenen rotsformaties. Er liep weinig wild, alleen wat zebra's, wildebeesten en antiloopachtigen.
Hierna een cultural village bezocht: een soort openluchtmuseum met woningen van het Basothovolk, nu de bewoners van Lesotho en grensgebieden. We hoorden veel over hun levenswijze en ceremonies, aanschouwelijk gemaakt door ons in dierenhuiden te hullen en ons bier en maispap aan te bieden; wel een beetje een poppenkast...
Ook bij dit volk is een begrafenis een groots gebeuren, waarbij het hele dorp is betrokken en er een koe wordt geslacht.
Onze route zuidelijker vervolgd naar het kleine Royal Natal N.P., op de noord-oostgrens met Lesotho. Over 15 km. was het bar en boos met de "potholes" : gaten in de weg tot zeker 2 meter breed en diepe geulen, stapvoets rijden dus.
Dit park staat bekend om de goede mogelijkheden voor dagwandelingen.
Ons huisje had prachtige vergezichten over de bergen, vogelgeluiden en verder alleen maar stilte... (www.berghouse.co.za).
Als je in de natuur bent is het leven zo simpel: even niet nadenken over zwart en blank, armoede en rijkdom, alleen maar kijken en luisteren.
We maakten deze dagen 2 mooie bergwandelingen, 's morgens, om het gebruikelijke middagonweer te vermijden. Door de regen is het hier zo prachtig groen, absoluut geen kale bergen.
Eigenlijk wilden we graag het beroemde Amfitheater zien (8 km. halvemaanvormige basalten wand) met de Tugela Falls (1 na hoogste ter wereld), zoals gezien in Wie is de mol. Maar daarvoor moest je zeker 6 uur lopen en een steile rotswand beklimmen via een touwladder van 100 treden. Dat zagen wij niet zo zitten...(ze hadden bij De Mol vast een helicopter...).
Op onze 2 wandelingen, 1 in het Royal Natal en 1 in de Drakensbergen, was het toch best even spannend: een troep bavianen kruiste ons pad. Die beesten kijken altijd zo agressief, dus wij bleven maar heel stil wachten tot ze in de vallei verdwenen. Als ze echt kwaad hadden gewild moesten wij met stenen gooien, werd ons later verteld.
Bij apen denk je aan bomen, maar die bavianen leven (hier althans) in hoog gras waar wat struiken groeien waarvan ze de vruchten eten.
Het Drakensberg Park ligt zuid-oostelijk van Royal Natal N.P. en vormt de oostelijke grens van Lesotho. Het beslaat 2.350 km° en heeft de hoogste bergtoppen van Zuid-Afrika, een machtig gezicht.
Als je hier in de bergen gaat wandelen moet je bij de gate een registratieformulier invullen, o.a. met de kleur van je rugzak en het telefoonnummer van je nabestaanden...
Op weg naar de Cathedral Peak (Drakensbergen) passeerden we 3 marktjes: zo primitief, niks geen kraampjes, gewoon wat emmertjes en zakjes op de grond...
Niets is kleurrijker dan zo'n marktje. Maar het is lastig om er vanuit de auto foto's van te maken, en uitstappen om de mensen te fotograferen doe je niet zo makkelijk. En voor het landschap geldt: je kunt het jammer genoeg niet zo op foto's vastleggen zoals je het ervaart.
Toen we terugkwamen bij ons huisje had de eigenaar een trieste mededeling: de lieve hond Punch (soort Duitse staande) van 13 jaar oud die steeds even sjokkend bij ons kwam buurten, had hij moeten laten inslapen omdat hij te ziek was. Zo zielig, ik bleef er alsmaar aan denken...
Vrijdag hadden we zowaar een frisse dag met wat regen, onderweg naar Howick. Een compleet ander landschap in deze Midlands: heuvels zoals in zuid-Engeland/noord-Frankrijk. De route "Midlands Meander" was ook heel Europees: grote luxe bungalows, schilderachtige guesthouses en vooral heel veel arts and crafts, antiek, zuivelboerderijen, kaasmakerijen, gezellige horecaplekjes enz., leuk om wat stops te maken. Wij kochten een paar kaasjes bij een oudere meneer die 10 jaar geleden nog accountant was (" follow your dream"...).
Ons verblijf in Howick: werkelijk "in an English countrygarden", een prima huisje van alle gemakken voorzien, inclusief een theemuts en televisie met BVN om de Olympische Spelen te kunnen volgen. (www.stocklandsfarm.co.za).
Pietermaritzburg. Alleen al voor de naam wil je erheen. In 1838 gesticht door de Voortrekkersleider Pieter Ma(u)ritz Retief. Van de mooie koloniale gebouwen is veel vervangen door lelijke nieuwbouw. Gelukkig staat de City Hall er nog wel, het grootste bakstenen gebouw van het zuidelijk halfrond (1893).
Het is een "zwarte" stad met Zulu's, maar ook met een Indiase gemeenschap. Er staat een standbeeld van Gandhi, die hier in 1893 een eersteklas trein moest verlaten omdat hij niet blank was. Dit schijnt het begin te zijn geweest van zijn strijd tegen de onderdrukking van de Indiërs in Zuid-Afrika.
Interessant was ook de Tatham Art Gallery met Afrikaans en Europees werk, en het Voortrekkersmuseum. Dat gaf een beeld van hoe blanke boeren vanaf ca. 1834 uit het westen wegtrokken uit onvrede over het Britse bewind. In een soort huifkarren reden ze honderden kilometers, op zoek naar een nieuwe plek om zich te vestigen.
Wij ervaren inmiddels een nieuw weerbeeld: frisse middagen en avonden, ook weleens lekker.
Nog één dagje Howick en dan terug naar de bergen, nu naar het zuidelijke deel van de Drakensbergen.
Nog wat losse dingetjes:
- de zon komt hier ook in het oosten op en gaat ook in het westen onder. Maar: via het noorden, dus linksom, tegen de klok in ( opletten als je je oriënteert).
- op alle overnachtingsadressen staat een "braai", een soort barbecue. De Zuid-Afrikanen kunnen niet zonder.
- criminaliteit: wij hebben in het westen 2 keer gezien dat de politie iemand oppakte, in Kaapstad en Knysna. Verder veel bewaking in de betere winkels en supermarkten, huizen voorzien van alarm, in het westen veel politie op straat, parkeerplaatsen van onze huisjes vaak achter een hek. Toch hebben we ons nog niet onveilig gevoeld.
- potholes (gaten in de weg) zijn een algemeen verschijnsel op de secundaire wegen, de andere zijn prima
- werkverschaffing: met de hand doen waarvoor wij machines gebruiken: stenen verplaatsen met de handen, een glooïng gladharken met 15 man sterk, best oude vrouwtjes die de bermen egaliseren met een schop...
- mais is echt het volksvoedsel. De kolven worden veel gegeten en het wordt o.a. gebruikt voor pap en bier.
- horeca: hier moet je echt geduld hebben. Het gaat uiterst traag en men houdt de gasten niet erg in de gaten. Vaak heeft een horecagelegenheid geen eigen toilet, dat is of ergens buiten, of wordt gedeeld met een ander restaurant. Maar meestal is het wel schoon.
- nieuwe ontdekking: rooiboscappuccino. Rooibosthee met honing, melkschuimlaag met kaneel, erg lekker.
- thee krijg je meestal in een potje (Engels overblijfsel?), 2 à 3 kopjes voor ca. R 16 (€ 1.-)
- zoals gelukkig overal elders op onze vakanties kun je hier ook rolletjes Mentos kopen ( heb er altijd eentje bij me)
- wc-papier is hier per losse rol te koop...
- vegetarische producten zijn heel mondjesmaat verkrijgbaar
Zo, jullie weten weer iets van wat wij hebben gezien. Dat is heel veel, en we zijn nog niet eens op de helft!
Tot een volgend verslag,
heel veel groetjes, Jan en Carla
-
23 Februari 2014 - 08:39
Bregje:
Hoi Jan en Carla,
Het is ook dit keer weer een beeldend verslag. Mooi met de foto's. Fijn dat jullie het zo naar jullie zin hebben, en zo veel zien en beleven. De wereld is groot. Tot de volgende keer.
Groetjes, Bregje -
23 Februari 2014 - 09:00
Ad:
Hoi Jan en Carla,
Weer een mooi verhaal. Blijf daarmee doorgaan, want dan kunnen we een beetje meegenieten met jullie avonturen en hoef ik iets minder jaloers te zijn. Uit de foto's blijkt dat het nog steeds een reis is met veel afwisseling. En gelukkig hebben jullie ook meegekregen, dat we acht keer goud gewonnen hebben. Daar zullen de Zuidafrikanen niks van meegekregen hebben, lijkt me. Nog veel plezier met de rest van de reis en tot het volgende verslag.
Groet,
Ad -
23 Februari 2014 - 09:52
Wilko En Jet:
Hallo Jan en Carla,
Een mooi verslag en foto's.
Prachtig. Veel plezier nog.
Hier schijnt de zon. Het wordt al echt voorjaar.
Groetjes Wilko en Jet, -
23 Februari 2014 - 10:56
Dick:
Zijn we weer, even een week internetloos in de Harz. Wat een prachtig verslag weer! Wanneer ga je het uitgeven? Je kunt zo een reisgids beginnen! Groetjes AD -
23 Februari 2014 - 21:04
Cora:
Hey Jan en Carla,
Het ziet er allemaal supergoed uit zeg! Hier gaat het ook prima. Het huis staat geduldig op jullie te wachten, de tuin is nog kaal: nog geen reden dus om terug te keren. Fijne tijd verder samen!
Renee, Wouter, Manou, Peter en Cora
-
23 Februari 2014 - 22:00
Kees:
Jongens, wat een foto's en een mooi verhaal met geschiedenis. Geniet ze en tot de volgende keer.
Kees en Maria. -
26 Februari 2014 - 21:02
Thérèse En Hans:
Hoi Carla en Jan,
Wat leuk toch, Carla, dat je steeds de tijd neemt om zo'n uitgebreid verslag te schrijven. Aan de reacties te zien, genieten er een hoop mensen van mee. En wij ook! Sluit me aan bij bovenstaande Dick/AD dat je zo een reisgids kunt beginnen. En de foto's zijn weer schitterend! Leuk ook om jullie te zien!
Groetjes, Hans en Thérèse.
-
27 Februari 2014 - 16:57
André:
Hoi Carla en Jan,
Prachtig verslag en foto's, ga de eerdere verslagen ook lezen en er van genieten.
groetjes, André
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
