Van reizigers en de dingen die zij zien
Door: jancarla
12 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Napier
Kia ora tatou,
Hoewel wij zeker geen avontuurlijke reizigers zijn, zien wij toch heel veel dingen om over te vertellen. Bovendien leeft de informatrice in mij ook nog wel een beetje...
Steeds opnieuw blijkt Nieuw-Zeeland voor ons een ideaal vakantieland, waar we ons snel thuisvoelden. Afgezien van al het moois geeft het land je een soort vertrouwen dat het allemaal wel goed komt.
Alles is goed georganiseerd en overduidelijk. Bij de I-sites haal je info en folders, boek je de tochtjes en dan ga je lekker op pad, onwetend over wat er in de rest van de wereld gebeurt...
Rijden is een genot: de wegen zijn altijd goed en heerlijk rustig. Er zijn veel " roadworks" om ze te onderhouden. Ook de bermen worden onderhouden en gemaaid, net als de grasvelden.
Er ligt nergens afval op straten en wegen (behalve possums dan..) of in de natuur; er staan boetes op o.a. vuil in zee gooien of graffiti aanbrengen.
Men is erg alert op hygiëne. De huisjes zijn vrijwel altijd superschoon en bij toiletten hangen soms instructies hoe handen te wassen..
En wat een gemak, overal die openbare (gratis!) toiletten, ook op afgelegen plekken, altijd voorzien van papier, bijna altijd met zeep en vaak een handendroger.
Ook leuk: in alle accommodaties staat er een bakje met zakjes thee, koffie en suiker, en is er afwasmiddel en een afwaskwast; doet heel gastvrij aan.
Bijna steeds hebben we ook zo'n klein electrisch kacheltje. Dat hebben we 2 keer gebruikt: in Picton, de dag na de stormnacht, en bij de vulkanen.
Die storm had trouwens enorme ravage aangericht op het Noordereiland: ontwortelde bomen, daken van huizen, enz.
Ook toen wij zondag daarheen gingen met de ferry was de zee nog erg onrustig. Maar weer een Primatourtje...
Onze huurauto bleef achter in Picton en in Wellington kregen we een nieuwe. Dus alle spullen in de tassen geladen en ingecheckt, net als op een vliegveld. Je haalt ze ook op van zo'n zelfde bagageband, heel makkelijk en snel.
In Wellington hadden we een prima motel (www.marksmanmotel.co.nz), 15 minuten lopen van het schitterende Te Papa Museum. Hier kun je dagen doorbrengen, maar door tijdgebrek waren wij er maar een paar uur, voornamelijk op de maori-afdeling (met o.a. een echte marae, gemeenschapshuis) en op de geologie-etage.
Het kan heel slecht weer zijn in Wellington, maar wij hadden (alweer) alleen maar zon. Wennen aan de drukte van een stad, maar wel een aangename, met z'n heuvels, het water en veel gebouwen van begin 20e eeuw.
Heel veel gelopen en gezien (o.a. in het Old Government Building geweest, het oudste houten gebouw ter wereld) en met de Cable Car omhoog gegaan.
De route van Wellington naar de weinig toeristische westkant tot aan Stratford viel ons wat tegen (sorry, Yvonne..): veel vlakke stukken, weilanden met koeien, soms heuvels, soms glooiend; een beetje simpel noord-Frans landschap.
Maar toen, kort voor Stratford, kwam uit die vlakte opeens Mount Taranaki tevoorschijn: een slapende vulkaan (2.518 m) met besneeuwde top, heel indrukwekkend.
Bij aankomst in Stratford was hij gehuld in de wolken, maar bij onze wandeling van de volgende dag langs de lagere hellingen (tot 1.130 m) was het perfect zonnig weer en zagen we hem in volle glorie.
We overnachtten op een wat oubollig vakantieparkje (www.stratfordtoptownholidaypark.co.nz) in een roze! huisje, met roze sprei, roze handdoeken en " Engelse" gordijntjes.
Vanaf Stratford loopt noord-oostwaarts de " Forgotten World Highway" van ca 150 km. richting Centraal Plateau. Ten onrechte " forgotten" , want hij was prachtig (en bijzonder rustig): eerst een stuk grappige, grassige " bobbels" (vreemde heuveltjes) met veel koeien en schapen, tussendoor 4 passen met eventjes compleet andere vegetatie (dichtbegroeide rotsen) en een gorge met een unsealed road; daarna wat hogere heuveltjes, een soort mini-Auvergne, alles heel lieflijk.
We dronken koffie in Whangamomona, dat zichzelf in 1989 uitriep tot republiek, omdat men het niet eens was met een herindeling van provincies.
Daarna kregen we uitzicht op Tongariro National Park, met 3 aktieve vulkanen, o.a. Mount Ngauruhoe, 2.290 m (Mount Doom uit LotR) en Mount Ruapehu, 2.796 m, met z'n eeuwige sneeuw, het belangrijkste skigebied van het Noordereiland.
Voor vrijdag werd er storm afgegeven (maar het werd prima zonnig weer, 20°..), dus maakten we er een rustig dagje van. Zaterdag gingen we met zon de vulkanen op met de skilift, van 1.630 m naar 2.020 m, met sneeuw op de hellingen, leuk! Je kunt daar een mooie wandeling maken en een prachtig uitzicht hebben, maar niet als er zoals nu zomaar opeens wolken komen opzetten en het zicht beperkt wordt tot 30 meter.. Een keertje wat pech dus.
Ons huisje lag in Raurimu, ca 20 minuten rijden van het centrale plaatsje Whakapapa Village, waar veel wandelingen beginnen. Erg eenvoudig, maar slechts 60 dollar, ca 39 euro per nacht. Formaat stacaravan, douche en toilet ernaast in een hokje, grote tuin, voorzien van alle basisspullen (www.haven.net.nz), leuk voor een paar nachtjes.
Na 6 zee-loze dagen reden we zondag naar de oostkust, naar Napier, de Art Deco-stad. De route ging langs Lake Taupo, het grootste meer van NZ, waar we weinig van zagen door de regenwolken, jammer.
Taupo zelf was een " Europees toeristenoord" , wat een drukte, snel er doorheen.
Vlak erbij zagen we wel ons eerste geo-thermische gebied, the Craters of the Moon: tientallen gaten in de grond (fumarollen) waaruit warme stoom omhoog komt. Ook 2 diepe kraters met kokende, borrelende modder; wéér een nieuwe belevenis.
Iets verderop even gekeken bij de Huka Falls: met enorme kracht en lawaai wringt de Waikato (langste rivier NZ) zich hier door de rotsen. Elke seconde valt er genoeg water omlaag om 2 olympische zwembaden te vullen. Hebben we ook niet in Europa...
Opvallend: op beide plekken stond een " kiosk" (winkeltje), wat we op het Zuidereiland nooit hadden gezien. Dat niet-commerciële waardeerden we daar juist zo.
Onze studio in Napier ligt achter een groot woonhuis, op een heuvel in een mooie wijk, op 10 minuten lopen van het centrum (www.bookabach.co.nz/5681). Heerlijk comfortabel (na die wc buiten..), lekker ruim en rustig. Deze keer: citroenen in de tuin.
We hopen dat het in Nederland al een beetje lente aan het worden is en er buiten al wat kleur te bekennen is.
En: nog bedankt voor jullie reacties, zo houden we een beetje contact met iedereen!
Tena koutou,
Jan en Carla
Hoewel wij zeker geen avontuurlijke reizigers zijn, zien wij toch heel veel dingen om over te vertellen. Bovendien leeft de informatrice in mij ook nog wel een beetje...
Steeds opnieuw blijkt Nieuw-Zeeland voor ons een ideaal vakantieland, waar we ons snel thuisvoelden. Afgezien van al het moois geeft het land je een soort vertrouwen dat het allemaal wel goed komt.
Alles is goed georganiseerd en overduidelijk. Bij de I-sites haal je info en folders, boek je de tochtjes en dan ga je lekker op pad, onwetend over wat er in de rest van de wereld gebeurt...
Rijden is een genot: de wegen zijn altijd goed en heerlijk rustig. Er zijn veel " roadworks" om ze te onderhouden. Ook de bermen worden onderhouden en gemaaid, net als de grasvelden.
Er ligt nergens afval op straten en wegen (behalve possums dan..) of in de natuur; er staan boetes op o.a. vuil in zee gooien of graffiti aanbrengen.
Men is erg alert op hygiëne. De huisjes zijn vrijwel altijd superschoon en bij toiletten hangen soms instructies hoe handen te wassen..
En wat een gemak, overal die openbare (gratis!) toiletten, ook op afgelegen plekken, altijd voorzien van papier, bijna altijd met zeep en vaak een handendroger.
Ook leuk: in alle accommodaties staat er een bakje met zakjes thee, koffie en suiker, en is er afwasmiddel en een afwaskwast; doet heel gastvrij aan.
Bijna steeds hebben we ook zo'n klein electrisch kacheltje. Dat hebben we 2 keer gebruikt: in Picton, de dag na de stormnacht, en bij de vulkanen.
Die storm had trouwens enorme ravage aangericht op het Noordereiland: ontwortelde bomen, daken van huizen, enz.
Ook toen wij zondag daarheen gingen met de ferry was de zee nog erg onrustig. Maar weer een Primatourtje...
Onze huurauto bleef achter in Picton en in Wellington kregen we een nieuwe. Dus alle spullen in de tassen geladen en ingecheckt, net als op een vliegveld. Je haalt ze ook op van zo'n zelfde bagageband, heel makkelijk en snel.
In Wellington hadden we een prima motel (www.marksmanmotel.co.nz), 15 minuten lopen van het schitterende Te Papa Museum. Hier kun je dagen doorbrengen, maar door tijdgebrek waren wij er maar een paar uur, voornamelijk op de maori-afdeling (met o.a. een echte marae, gemeenschapshuis) en op de geologie-etage.
Het kan heel slecht weer zijn in Wellington, maar wij hadden (alweer) alleen maar zon. Wennen aan de drukte van een stad, maar wel een aangename, met z'n heuvels, het water en veel gebouwen van begin 20e eeuw.
Heel veel gelopen en gezien (o.a. in het Old Government Building geweest, het oudste houten gebouw ter wereld) en met de Cable Car omhoog gegaan.
De route van Wellington naar de weinig toeristische westkant tot aan Stratford viel ons wat tegen (sorry, Yvonne..): veel vlakke stukken, weilanden met koeien, soms heuvels, soms glooiend; een beetje simpel noord-Frans landschap.
Maar toen, kort voor Stratford, kwam uit die vlakte opeens Mount Taranaki tevoorschijn: een slapende vulkaan (2.518 m) met besneeuwde top, heel indrukwekkend.
Bij aankomst in Stratford was hij gehuld in de wolken, maar bij onze wandeling van de volgende dag langs de lagere hellingen (tot 1.130 m) was het perfect zonnig weer en zagen we hem in volle glorie.
We overnachtten op een wat oubollig vakantieparkje (www.stratfordtoptownholidaypark.co.nz) in een roze! huisje, met roze sprei, roze handdoeken en " Engelse" gordijntjes.
Vanaf Stratford loopt noord-oostwaarts de " Forgotten World Highway" van ca 150 km. richting Centraal Plateau. Ten onrechte " forgotten" , want hij was prachtig (en bijzonder rustig): eerst een stuk grappige, grassige " bobbels" (vreemde heuveltjes) met veel koeien en schapen, tussendoor 4 passen met eventjes compleet andere vegetatie (dichtbegroeide rotsen) en een gorge met een unsealed road; daarna wat hogere heuveltjes, een soort mini-Auvergne, alles heel lieflijk.
We dronken koffie in Whangamomona, dat zichzelf in 1989 uitriep tot republiek, omdat men het niet eens was met een herindeling van provincies.
Daarna kregen we uitzicht op Tongariro National Park, met 3 aktieve vulkanen, o.a. Mount Ngauruhoe, 2.290 m (Mount Doom uit LotR) en Mount Ruapehu, 2.796 m, met z'n eeuwige sneeuw, het belangrijkste skigebied van het Noordereiland.
Voor vrijdag werd er storm afgegeven (maar het werd prima zonnig weer, 20°..), dus maakten we er een rustig dagje van. Zaterdag gingen we met zon de vulkanen op met de skilift, van 1.630 m naar 2.020 m, met sneeuw op de hellingen, leuk! Je kunt daar een mooie wandeling maken en een prachtig uitzicht hebben, maar niet als er zoals nu zomaar opeens wolken komen opzetten en het zicht beperkt wordt tot 30 meter.. Een keertje wat pech dus.
Ons huisje lag in Raurimu, ca 20 minuten rijden van het centrale plaatsje Whakapapa Village, waar veel wandelingen beginnen. Erg eenvoudig, maar slechts 60 dollar, ca 39 euro per nacht. Formaat stacaravan, douche en toilet ernaast in een hokje, grote tuin, voorzien van alle basisspullen (www.haven.net.nz), leuk voor een paar nachtjes.
Na 6 zee-loze dagen reden we zondag naar de oostkust, naar Napier, de Art Deco-stad. De route ging langs Lake Taupo, het grootste meer van NZ, waar we weinig van zagen door de regenwolken, jammer.
Taupo zelf was een " Europees toeristenoord" , wat een drukte, snel er doorheen.
Vlak erbij zagen we wel ons eerste geo-thermische gebied, the Craters of the Moon: tientallen gaten in de grond (fumarollen) waaruit warme stoom omhoog komt. Ook 2 diepe kraters met kokende, borrelende modder; wéér een nieuwe belevenis.
Iets verderop even gekeken bij de Huka Falls: met enorme kracht en lawaai wringt de Waikato (langste rivier NZ) zich hier door de rotsen. Elke seconde valt er genoeg water omlaag om 2 olympische zwembaden te vullen. Hebben we ook niet in Europa...
Opvallend: op beide plekken stond een " kiosk" (winkeltje), wat we op het Zuidereiland nooit hadden gezien. Dat niet-commerciële waardeerden we daar juist zo.
Onze studio in Napier ligt achter een groot woonhuis, op een heuvel in een mooie wijk, op 10 minuten lopen van het centrum (www.bookabach.co.nz/5681). Heerlijk comfortabel (na die wc buiten..), lekker ruim en rustig. Deze keer: citroenen in de tuin.
We hopen dat het in Nederland al een beetje lente aan het worden is en er buiten al wat kleur te bekennen is.
En: nog bedankt voor jullie reacties, zo houden we een beetje contact met iedereen!
Tena koutou,
Jan en Carla
-
12 Maart 2012 - 05:35
Jolien:
Weer een mooi verhaal! Veel plezier verder op het noordereiland! -
12 Maart 2012 - 06:19
Simone:
Klinkt weer allemaal goed! Hier is de lente inderdaad een beetje aan het beginnen! Geniet weer lekker de komende tijd weer! -
12 Maart 2012 - 07:04
Dick:
Gisteren heerlijk in de zon buiten gezeten. Het was echt warm. De hortensia begint al uit te lopen; de komende week wordt het hier lente met temperaturen boven de 15 graden . Jullie hebben de winter gemist, is ook niet verkeerd! -
12 Maart 2012 - 07:32
Bregje:
door de reisverslagen weet ik wat jullie allemaal doen en beleven en dat is heel veel. ik geniet op afstand een klein beetje mee.
-
12 Maart 2012 - 08:32
Kees:
Weer een heel mooi verhaal, Carla. Jullie beïnvloeden zelfs het weer, zo te lezen. Bij ons begint de lente ook zo langzamerhand. Nog veel plezier daar. -
12 Maart 2012 - 12:08
Wijnand En Juultje:
Foto's zijn leuk en mooi. We hopen dat jullie nog veel genieten.
bereid je maar voor op de rotte eieren lucht. het zal niet lang meer duren..... -
12 Maart 2012 - 15:29
Ad:
Het blijft leuk om jullie verhalen te lezen. Hier lijkt het nu op lente. 14 graden en zon. We hebben net Anouk nar Schiphol gebracht. Op dit moment is ze op weg naar Dubai. Als jullie terugkomen en zeker als Anouk terugkomt staat alles al weer volop in blad. Amuseer je!! -
12 Maart 2012 - 16:38
Bert En Marie-Jeanne:
jullie gaan er steeds jonger uitzien zeg. -
15 Maart 2012 - 20:12
Jet:
Wat een prachtig verslag en foto's. Geniet er maar fijn van. Carla en Jan jullie kunnen wel reisleiders worden. Alles zo goed geregeld. En ook fijn dat jullie nu weten hoe je je handen moet wassen. :) Vandaag hebben wij hier heerlijk lente weer.
Groetjes Jet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
