Maori's en bubbels
Door: jancarla
18 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Okere Falls
Hallo allemaal,
Gelukkig is de hartoperatie van mijn broer goed verlopen. Hij kreeg 14 maart 3 bypasses en knapt nu snel op. We moesten wel veel aan hem denken, want zoiets is toch heel spannend.
Een paar dingen die hier steeds weer opvallen, zijn de bomen en de mensen.
Er zijn heel veel verschillende bomen en ze zijn zo anders dan die wij kennen. De meeste zijn heel oud, soms kaarsrecht en heel hoog, soms erg krom en knoestig, vol met mos, heel " oer" . Het beeld van de " enten" (LotR) komt vaak boven...
Omdat men alle ruimte heeft, is er geen reden om ze te kappen, dus groeien ze eeuwen door.
De mensen zijn hier gewoon aardig voor elkaar. Ze blijven rustig, beleefd, beschaafd, respectvol en zien er tevreden uit. Misschien heeft dat ook wel te maken met de ruimte? Het is in elk geval erg prettig.
Het land heeft maar een heel korte geschiedenis ( zo'n 170 jaar) en je merkt dat men al het oude koestert. De bordjes wijzen je op een oude brug, oude kerk of een " Heritage Trail" : een route langs oude wegen of straten.
En het wemelt van de " memorials" : plekken waar gevallenen van de wereldoorlogen worden herdacht.
Wat ik in de supermarkten zo leuk vind (en af en toe doe): bijna altijd zijn er van die Jamin-achtige plastic bakken met een lepel, waaruit je van alles kunt scheppen: noten, snoep, zoutjes, muesli, enz. Soms wel 5 meter lang allerlei lekkers! En niemand die ervan durft te snoepen, want dan word je flink gestraft.
Grappig: als je voor 40 dollar ( ca € 25) boodschappen doet, krijg je een bonnetje voor 4 cent per liter korting bij bepaalde benzinepompen. Scheelt toch weer.
Op plekken waar je koffie kunt drinken, is er vaak een vitrine met zoetigheden (die we meestal wel weerstaan). Altijd zijn daar muffins bij, zeker 2x zo groot als bij ons, die ze hier warm eten, soms met boter erbij, apart.
En inmiddels zijn we al 15 dagen op het Noordereiland, dat heel anders is dan het Zuidereiland. Niet zo ruig, minder indrukwekkend en meer gecultiveerd. Minder uitbundige " wauw" 's bij dit landschap. Gewoon mooi: groen, veel heuvels en weilanden. Toch genoeg te zien hoor.
Op het zuidelijke gedeelte viel op dat er veel vervallen of verlaten huizen en schuren zijn. Misschien zien we dat noordelijker ook nog wel, maar het midden is behoorlijk welvarend dankzij het toerisme.
Napier, de Art Deco-hoofdstad van de wereld, was smullen: 140 schitterende gebouwen van rond 1933. Nadat in 1931 de stad was verwoest door een aardbeving en een brand, werd hij herbouwd in deze stijl. Prachtig om te zien, alles in pastelkleuren, goed onderhouden, palmen ervoor, winkels met Charleston-kleding erin, leuk! Leek wat op Miami.
De omgeving daar is vlak en er zijn wijngaarden en fruitbomen.
Bij Cape Kidnappers maakten we een erg leuke tocht onderlangs de imposante rotskust, met veel breuklijnen van aardbevingen.
Op Ameland kan het ook, maar hier was het veel mooier: op een aanhanger achter een tractor over het strand, door de zee en over de rotsen naar een plek waar heel veel jan-van-genten te zien zijn ( de grootste toegankelijke kolonie ter wereld).
Jan-van-genten zijn leuke dieren, niet bang voor mensen. Een jong maakt zijn eerste vlucht meteen al naar Australië, komt na ca 3 jaar hier terug en daarna elk jaar om te nestelen. Een paartje blijft hun hele leven bij elkaar en ze worden 25-40 jaar oud.
Na Napier " deden" we de East Cape: een erg mooie route, veelal langs de kust, soms hoog, soms vlak langs de zee. Vooral het 2e deel was mooi, langs de Bay of Plenty, met veel prachtige baaien met zandstrand.
Ook op deze route voelden we ons The King of the Road, nauwelijks verkeer op de weg.
Ergens een houten kerkje bewonderd: vol met maori-houtsnijwerk, alle wanden versierd met geweven " tukutuku" - panelen, en op de banken eigen kussentjes van de kerkgangers in allerlei kleurtjes.
Ook een pohutukawaboom gezien van 600 jaar oud: 20 m hoog, 40 ! m breed, met heel veel stammen, bijzonder.
Op het oostelijkste punt (waar het 't eerst dag wordt), overnachtten we in een jaren 60-motel; leuk, al dat oude (www.hicksbaymotel.co.nz).
Deze Oostkaap is een echt maori-gebied, met heel veel kleine kustdorpjes. Altijd met een marae (gemeenschapshuis), puntdak met een " tiki" -beeld erop ( geest van een voorouder) , roomkleurig gebouw en veel houtsnijwerk in steenrood. Een niet-maori mag daar alleen binnengaan op uitnodiging van een Maori.
Wat meer westwaarts, van de kust af, gingen we het geothermische gebied binnen (250 km lang, 30-80 km breed), richting Rotorua.
Aan een weinig toeristisch meer (Lake Rotoiti), zonder rotte eierenlucht, hadden we een prachtige benedenwoning aan het water (www.bookabach.co.nz/5785): grote veranda aan een enorm gazon, boot ervoor (kregen vaartochtje aangeboden door de eigenaar), eigen hotspa; niet verkeerd!
In Rotorua bekeken we het mooie museum, in 1908 gebouwd als kuurcentrum. Het heeft o.a. een deel met de oude (modder-)baden en een deel over de maori-geschiedenis.
Rotorua is te groot, te nieuw en te toeristisch, maar 1 oud wijkje is leuk: Ohinemutu, waar overal op straat en in tuintjes het hete water pruttelt en omhoog borrelt en stoomt.
In de hele wijde omgeving vergapen toeristen zich aan dit vulkanische thermo-gebeuren (wij dus ook): geijsers, kokende waterpoelen, borrelende modderpoelen, kraters, stoomwolken, en de enorme kleurenvariatie (mineralen), van knalgeel tot neongroen, prachtig!
Zaterdag liepen we een paar uur in de Wai-o-Tapu thermal area, en zondag deden we heel toeristisch bij Whakarewarewa: rondleiding door een klein maori-dorp (waar het hete water echt wordt gebruikt voor het baden en koken), een zang- en dansvoorstelling (inclusief de haka) en een hangi-lunch (gekookt op de stoom).
De laatste dagen krijgen we steeds een infovel in het Nederlands bij een entree, dat zegt wel wat...
De bekende plekken van zuid en midden hebben we nu wel gezien. Nu gaan we kijken wat er nog aan moois is in het noordelijke deel met o.a. Auckland.
Het is weer een beetje lang verhaal geworden, korter wil maar niet lukken...
Nog maar een paar verhaaltjes te gaan, dan moeten we alweer terug naar Nederland. Nou ja, dan zien we jullie allemaal weer en dat is ook wel leuk!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla
Gelukkig is de hartoperatie van mijn broer goed verlopen. Hij kreeg 14 maart 3 bypasses en knapt nu snel op. We moesten wel veel aan hem denken, want zoiets is toch heel spannend.
Een paar dingen die hier steeds weer opvallen, zijn de bomen en de mensen.
Er zijn heel veel verschillende bomen en ze zijn zo anders dan die wij kennen. De meeste zijn heel oud, soms kaarsrecht en heel hoog, soms erg krom en knoestig, vol met mos, heel " oer" . Het beeld van de " enten" (LotR) komt vaak boven...
Omdat men alle ruimte heeft, is er geen reden om ze te kappen, dus groeien ze eeuwen door.
De mensen zijn hier gewoon aardig voor elkaar. Ze blijven rustig, beleefd, beschaafd, respectvol en zien er tevreden uit. Misschien heeft dat ook wel te maken met de ruimte? Het is in elk geval erg prettig.
Het land heeft maar een heel korte geschiedenis ( zo'n 170 jaar) en je merkt dat men al het oude koestert. De bordjes wijzen je op een oude brug, oude kerk of een " Heritage Trail" : een route langs oude wegen of straten.
En het wemelt van de " memorials" : plekken waar gevallenen van de wereldoorlogen worden herdacht.
Wat ik in de supermarkten zo leuk vind (en af en toe doe): bijna altijd zijn er van die Jamin-achtige plastic bakken met een lepel, waaruit je van alles kunt scheppen: noten, snoep, zoutjes, muesli, enz. Soms wel 5 meter lang allerlei lekkers! En niemand die ervan durft te snoepen, want dan word je flink gestraft.
Grappig: als je voor 40 dollar ( ca € 25) boodschappen doet, krijg je een bonnetje voor 4 cent per liter korting bij bepaalde benzinepompen. Scheelt toch weer.
Op plekken waar je koffie kunt drinken, is er vaak een vitrine met zoetigheden (die we meestal wel weerstaan). Altijd zijn daar muffins bij, zeker 2x zo groot als bij ons, die ze hier warm eten, soms met boter erbij, apart.
En inmiddels zijn we al 15 dagen op het Noordereiland, dat heel anders is dan het Zuidereiland. Niet zo ruig, minder indrukwekkend en meer gecultiveerd. Minder uitbundige " wauw" 's bij dit landschap. Gewoon mooi: groen, veel heuvels en weilanden. Toch genoeg te zien hoor.
Op het zuidelijke gedeelte viel op dat er veel vervallen of verlaten huizen en schuren zijn. Misschien zien we dat noordelijker ook nog wel, maar het midden is behoorlijk welvarend dankzij het toerisme.
Napier, de Art Deco-hoofdstad van de wereld, was smullen: 140 schitterende gebouwen van rond 1933. Nadat in 1931 de stad was verwoest door een aardbeving en een brand, werd hij herbouwd in deze stijl. Prachtig om te zien, alles in pastelkleuren, goed onderhouden, palmen ervoor, winkels met Charleston-kleding erin, leuk! Leek wat op Miami.
De omgeving daar is vlak en er zijn wijngaarden en fruitbomen.
Bij Cape Kidnappers maakten we een erg leuke tocht onderlangs de imposante rotskust, met veel breuklijnen van aardbevingen.
Op Ameland kan het ook, maar hier was het veel mooier: op een aanhanger achter een tractor over het strand, door de zee en over de rotsen naar een plek waar heel veel jan-van-genten te zien zijn ( de grootste toegankelijke kolonie ter wereld).
Jan-van-genten zijn leuke dieren, niet bang voor mensen. Een jong maakt zijn eerste vlucht meteen al naar Australië, komt na ca 3 jaar hier terug en daarna elk jaar om te nestelen. Een paartje blijft hun hele leven bij elkaar en ze worden 25-40 jaar oud.
Na Napier " deden" we de East Cape: een erg mooie route, veelal langs de kust, soms hoog, soms vlak langs de zee. Vooral het 2e deel was mooi, langs de Bay of Plenty, met veel prachtige baaien met zandstrand.
Ook op deze route voelden we ons The King of the Road, nauwelijks verkeer op de weg.
Ergens een houten kerkje bewonderd: vol met maori-houtsnijwerk, alle wanden versierd met geweven " tukutuku" - panelen, en op de banken eigen kussentjes van de kerkgangers in allerlei kleurtjes.
Ook een pohutukawaboom gezien van 600 jaar oud: 20 m hoog, 40 ! m breed, met heel veel stammen, bijzonder.
Op het oostelijkste punt (waar het 't eerst dag wordt), overnachtten we in een jaren 60-motel; leuk, al dat oude (www.hicksbaymotel.co.nz).
Deze Oostkaap is een echt maori-gebied, met heel veel kleine kustdorpjes. Altijd met een marae (gemeenschapshuis), puntdak met een " tiki" -beeld erop ( geest van een voorouder) , roomkleurig gebouw en veel houtsnijwerk in steenrood. Een niet-maori mag daar alleen binnengaan op uitnodiging van een Maori.
Wat meer westwaarts, van de kust af, gingen we het geothermische gebied binnen (250 km lang, 30-80 km breed), richting Rotorua.
Aan een weinig toeristisch meer (Lake Rotoiti), zonder rotte eierenlucht, hadden we een prachtige benedenwoning aan het water (www.bookabach.co.nz/5785): grote veranda aan een enorm gazon, boot ervoor (kregen vaartochtje aangeboden door de eigenaar), eigen hotspa; niet verkeerd!
In Rotorua bekeken we het mooie museum, in 1908 gebouwd als kuurcentrum. Het heeft o.a. een deel met de oude (modder-)baden en een deel over de maori-geschiedenis.
Rotorua is te groot, te nieuw en te toeristisch, maar 1 oud wijkje is leuk: Ohinemutu, waar overal op straat en in tuintjes het hete water pruttelt en omhoog borrelt en stoomt.
In de hele wijde omgeving vergapen toeristen zich aan dit vulkanische thermo-gebeuren (wij dus ook): geijsers, kokende waterpoelen, borrelende modderpoelen, kraters, stoomwolken, en de enorme kleurenvariatie (mineralen), van knalgeel tot neongroen, prachtig!
Zaterdag liepen we een paar uur in de Wai-o-Tapu thermal area, en zondag deden we heel toeristisch bij Whakarewarewa: rondleiding door een klein maori-dorp (waar het hete water echt wordt gebruikt voor het baden en koken), een zang- en dansvoorstelling (inclusief de haka) en een hangi-lunch (gekookt op de stoom).
De laatste dagen krijgen we steeds een infovel in het Nederlands bij een entree, dat zegt wel wat...
De bekende plekken van zuid en midden hebben we nu wel gezien. Nu gaan we kijken wat er nog aan moois is in het noordelijke deel met o.a. Auckland.
Het is weer een beetje lang verhaal geworden, korter wil maar niet lukken...
Nog maar een paar verhaaltjes te gaan, dan moeten we alweer terug naar Nederland. Nou ja, dan zien we jullie allemaal weer en dat is ook wel leuk!
Hartelijke groeten,
Jan en Carla
-
18 Maart 2012 - 08:52
Paula:
Net weer even jullie belevenissen gelezen en jullie prachtige foto's bekeken. Wat mooi! veel plezier nog! -
18 Maart 2012 - 10:14
Jet:
Hallo Jan en Carla,
Gelukkig dat het met je broer goed gaat.
Wat een mooi verhaal weer. Wat gaat de tijd toch snel. Nog 18 dagen en dan zijn jullie alweer terug. Geniet er nog maar fijn van. Groetjes Jet -
18 Maart 2012 - 10:30
Yvonne Van Enter:
Hoi Carla en Jan,
jullie gevolgd en geniet er nog steeds van! Het noorderdeel is minder mooi dan het zuiden, maar er is meer economie: agrarisch en 2 grote steden: Wellington èn.. Auckland.
Tnv Auckland is te vergelijken met Andalucië: veel fruitteelt, heerlijk klimaat. Pas op met je huurauto: je mag de allernoordelijkste weg niet berijden, lees voorwaarden.
Tip 1: als je op het strand een Maorifamilie ontmoet, vraag dan of ze pauaschelpen voor je willen bewaren. Zij eten de inhoud (abalone)[yek!] en houden de schelpen over. Die stinken enorm! Poetsen en boenen maar.
Volgens mij mag je ze niet meenemen, maar goed weggestopt in je bagage.....
Tip 2: (helaas alweer) op Schiphol, als je je bagage op de kar hebt, kijk dan even goed rond tussen wie je naar de uitgang loopt: (helaas) de douane kijkt eerder naar getinte mensen en pikt die eruit.
Met een beetje mazzel loop je zo ongehinderd naar/door de uitgang.
Geniet nog even heerlijk van deze laatste periode.
Als je thuiskomt wil je dat relaxte gevoel, dat je nog bij je hebt vasthouden. Luktniet: zodra je hier in de super komt, zie je alleen maar gestreste koppen, maar dit voor later.
Nog veel plezier!
Yvonne.
-
18 Maart 2012 - 11:48
Jolien:
Weer een mooi verhaal en mooie foto's! Geniet nog even extra van de laatste 2,5 week! -
18 Maart 2012 - 15:51
José:
Hoi,
Hoe kun je zoooveeeel moois in je opnemen en onthouden!!!
Prachtige foto's iedere keer!
Mis jullie wel hoor! liefs -
19 Maart 2012 - 05:35
Bregje:
Wat een verschil tussen het noorden en het zuiden. Mooi om te zien voor jullie en mooi om te lezen voor mij.
Groetjes. -
19 Maart 2012 - 08:35
Kees:
Jongens, weer hele mooie foto's en mooi verhaal en dat verhaal is niet te lang , hoor Carla. -
19 Maart 2012 - 20:32
Hans En Thérèse:
Een opluchting voor jullie dat het met Carla's broer goed gaat. Nu kunnen jullie weer relaxed verder.
Weer genoten van de foto's en van je verhaal, Carla. Leuk om te lezen!
Tot ziens en geniet nog van de laatste weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
