Ooh, kijk daar eens!
Door: jancarla
03 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Picton
Zo ver weg zijn, kan vervelend zijn. We kregen namelijk bericht dat mijn broer hartproblemen heeft en binnenkort een bypass-operatie moet ondergaan. Nu waren we dus liever in Nederland geweest.. Hopelijk gaat alles goed en is hij al wat opgeknapt als wij terugkomen..
Toch maar verder met ons verhaal: Oh, kijk daar eens, dat blijven wij maar tegen elkaar roepen, want het blijft nog steeds zo mooi! Veel anderen vinden dat ook, want we zien best veel toeristen, voornamelijk Duitsers en Nederlanders. Zij reizen rond per camper, slaap-minibusje of auto, volgeladen met bagage, die er niet uit wordt gestolen! De deuren van onze huisjes gaan vaak ook niet op slot; men heeft blijkbaar geen kwaad in de zin. Iedereen komt hier met hetzelfde doel: genieten van de ruimte, de rust en de natuur, wat een leuk saamhorigheidsgevoel geeft. Je loopt ook altijd in outdoorkleding, lekker makkelijk. Tot nu toe hadden wij genoeg aan ieder 2 afritsbroeken, 2 shirts lange mouw, een paar korte mouw en een vestje. Shirts van merinowol blijken ideaal!
Wandelen is wat men hier veel doet. Er zijn 9 officiële "Great Walks" (waarbij je een aantal dagen loopt en overnacht in je tentje of in hutten), ook tal van iets minder bekende great walks, en tig andere wandelroutes.
Aan de noord-westkust van het Zuidereiland ligt het Abel Tasman National Park. Zo genoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger die hier in 1642 aan wal kwam en het land zijn naam gaf: Nieuw Zeeland (mag deze Zeeuwse best trots op zijn, toch?). Wij liepen 12 km van een heel populair pad: The Coast Track, langs de kust van het park, vlak langs de Tasman Bay met z'n rotsen en prachtige blauw/groene baaien (beetje Franse Rivièra-achtig). Een prima te lopen pad, soms hoog boven de zee, soms laag. Mooi, maar wel uren lang door bossen van varens en varens en varens.. In dit park zijn geen wegen; alle vervoer gebeurt per "watertaxi's", die varen volgens een dienstregeling. Voor de insiders: wij lieten ons vanuit Kaiteriteri na ca 1 uur varen afzetten in Onetahuti, liepen 5,5 uur zuidwaarts, waar we in Torrent Bay weer opstapten. Voor korte of langere trajecten wordt door toeristen ook gekajakt i.p.v gewandeld. In die bossen zie je trouwens nergens apen, slangen of andere verrassingen, best een beetje saai. Alleen soms wat kleine vogels, maar veel minder opvallende dan in Australië. Daar liepen de ibissen op straat en zag je overal kakatoes en papagaaitjes.
"Hairy Hobbit" was uniek: 10 minuten over een hobbelig keienpad de heuvel oprijden en dan ligt daar dit cottage heel alleen: enorme tuin, uitzicht van kilometers over de Tasmanbaai, hangmat, hangstoelen, wc in apart huisje (mèt uitzicht), douche buiten, bad buiten... Heel bijzonder hoor, in bad zitten onder de sterrenhemel en the sound of silence ervaren.. Bomen vol appels, mandarijnen, grapefruits, amandelen, pruimen; tui's in de tuin en regelmatig een paar kereru's (NZ pigeons, op 1 na grootste duiven, tot 50 cm). Hairy liet zich niet zien; bleef verstopt in zijn hobbithuisje in de rotsen.. (www.hairyhobbitcottage.co.nz)
Normaal gesproken heeft dit deel van NZ het lekkerste klimaat van het hele land. Maar dinsdag was het guur, echt weer voor familiebezoek. Dat deden we dan ook, 10 km verderop bij Karin en Richard, reuze gezellig. Zij is de weduwe van mijn neef, woont nu met haar nieuwe Nederlandse/Nieuw-Zeelandse partner een half jaar hier en een half jaar in Nederland; nooit meer winter, goed leven zo! Zij vertelden o.a. dat je in NZ zelf voor je oude dag moet zorgen. Dat lukt niet iedereen, waardoor mensen het soms erg moeilijk hebben. Er zijn niet voor niets heel veel tweedehands winkeltjes hier.
Woensdag was het wat beter weer en maakten we een rit van zo'n 125 km naar het bijna noordelijkste puntje van het Zuidereiland. Ook weer nieuwe dingen gezien: marmeren rotsblokken op de bergen rondom Takaka. Om de ene heuvel naar Takaka over te komen (791 m) moet je 25 km rijden en 365 bochten nemen! Bij de Waikoropupu Springs bewonderden we het helderste water ter wereld; het is tot op 62 meter bijna volledig doorzichtig. Langs de Golden Bay zagen wij geen gouden zandstranden (te ver er van af, en later geen strand maar wel heel laag water) maar wel een enorme, beschutte baai met spiegelglad water, aan de randen wat grasachtige begroeiïng en heel veel vogels. Heet zoiets estuarium? " Verstild" is het woord dat bij me opkwam, prachtig. Ook nog een dagje de oostkant op geweest en Nelson bekeken: een levendig, vrij groot stadje met nogal wat kunstenaars, 630! winkels en heel veel galeries. Wij bezochten er een van, met een heel aardige expositie. Nelson wordt de " City of Trees" genoemd vanwege de vele heel grote oude bomen, o.a. sequoia's, die hier rond 1890 zijn geplant. Indrukwekkende reuzen. Omdat we wat tijd over hadden (winkelen doen we niet) besloot ik tot een kappersbezoek; leuke ervaring, met een uitgebreide hoofdmassage, heerlijk! De Japanse die mij hielp vertelde over de aardbeving van vorig jaar in Japan en wat dat toch nog als voordeeltje heeft opgeleverd: de bevolking ziet in dat ze met heel weinig materiële zaken toe kunnen..
Vrijdag verlieten we met een gevoel van spijt ons 1 na laatste adres van het Zuidereiland. We hadden het hier heel goed en zagen zó veel. Het leek alsof de vakantie al voorbij was, heel vreemd. Een kleine 200 km oostwaarts gereden langs de noordkust, waar na Havelock (centrum van de grote groene mosselcultuur) de weg slingert langs de Marlborough Sounds: een schitterend gebied met 1000 km kustlijn. Veel beschutte inhammen en prachtige baaien. Het ziet eruit als een weids gebied met lage fjorden.
In Picton keken we alvast even bij de ferryterminal en ontdekten dat onze afvaart van de volgende dag was gecancelled vanwege te verwachten hevige storm... Dus een nacht langer in ons verblijf hier: een (porta-) cabin op de Top 10-camping, geukkig met douche en wc wèl binnen, want storm en regen kwam er genoeg.. (www.pictontop10.co.nz). Zondagmiddag varen we nu naar Wellington en gaan dan nog 4,5 week het Noordereiland ontdekken. E noho ra! (tot ziens!).
Veel groetjes, Jan en Carla
P.S. foto's staan nogal door elkaar, internetten hier loopt niet altijd even soepel...
Toch maar verder met ons verhaal: Oh, kijk daar eens, dat blijven wij maar tegen elkaar roepen, want het blijft nog steeds zo mooi! Veel anderen vinden dat ook, want we zien best veel toeristen, voornamelijk Duitsers en Nederlanders. Zij reizen rond per camper, slaap-minibusje of auto, volgeladen met bagage, die er niet uit wordt gestolen! De deuren van onze huisjes gaan vaak ook niet op slot; men heeft blijkbaar geen kwaad in de zin. Iedereen komt hier met hetzelfde doel: genieten van de ruimte, de rust en de natuur, wat een leuk saamhorigheidsgevoel geeft. Je loopt ook altijd in outdoorkleding, lekker makkelijk. Tot nu toe hadden wij genoeg aan ieder 2 afritsbroeken, 2 shirts lange mouw, een paar korte mouw en een vestje. Shirts van merinowol blijken ideaal!
Wandelen is wat men hier veel doet. Er zijn 9 officiële "Great Walks" (waarbij je een aantal dagen loopt en overnacht in je tentje of in hutten), ook tal van iets minder bekende great walks, en tig andere wandelroutes.
Aan de noord-westkust van het Zuidereiland ligt het Abel Tasman National Park. Zo genoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger die hier in 1642 aan wal kwam en het land zijn naam gaf: Nieuw Zeeland (mag deze Zeeuwse best trots op zijn, toch?). Wij liepen 12 km van een heel populair pad: The Coast Track, langs de kust van het park, vlak langs de Tasman Bay met z'n rotsen en prachtige blauw/groene baaien (beetje Franse Rivièra-achtig). Een prima te lopen pad, soms hoog boven de zee, soms laag. Mooi, maar wel uren lang door bossen van varens en varens en varens.. In dit park zijn geen wegen; alle vervoer gebeurt per "watertaxi's", die varen volgens een dienstregeling. Voor de insiders: wij lieten ons vanuit Kaiteriteri na ca 1 uur varen afzetten in Onetahuti, liepen 5,5 uur zuidwaarts, waar we in Torrent Bay weer opstapten. Voor korte of langere trajecten wordt door toeristen ook gekajakt i.p.v gewandeld. In die bossen zie je trouwens nergens apen, slangen of andere verrassingen, best een beetje saai. Alleen soms wat kleine vogels, maar veel minder opvallende dan in Australië. Daar liepen de ibissen op straat en zag je overal kakatoes en papagaaitjes.
"Hairy Hobbit" was uniek: 10 minuten over een hobbelig keienpad de heuvel oprijden en dan ligt daar dit cottage heel alleen: enorme tuin, uitzicht van kilometers over de Tasmanbaai, hangmat, hangstoelen, wc in apart huisje (mèt uitzicht), douche buiten, bad buiten... Heel bijzonder hoor, in bad zitten onder de sterrenhemel en the sound of silence ervaren.. Bomen vol appels, mandarijnen, grapefruits, amandelen, pruimen; tui's in de tuin en regelmatig een paar kereru's (NZ pigeons, op 1 na grootste duiven, tot 50 cm). Hairy liet zich niet zien; bleef verstopt in zijn hobbithuisje in de rotsen.. (www.hairyhobbitcottage.co.nz)
Normaal gesproken heeft dit deel van NZ het lekkerste klimaat van het hele land. Maar dinsdag was het guur, echt weer voor familiebezoek. Dat deden we dan ook, 10 km verderop bij Karin en Richard, reuze gezellig. Zij is de weduwe van mijn neef, woont nu met haar nieuwe Nederlandse/Nieuw-Zeelandse partner een half jaar hier en een half jaar in Nederland; nooit meer winter, goed leven zo! Zij vertelden o.a. dat je in NZ zelf voor je oude dag moet zorgen. Dat lukt niet iedereen, waardoor mensen het soms erg moeilijk hebben. Er zijn niet voor niets heel veel tweedehands winkeltjes hier.
Woensdag was het wat beter weer en maakten we een rit van zo'n 125 km naar het bijna noordelijkste puntje van het Zuidereiland. Ook weer nieuwe dingen gezien: marmeren rotsblokken op de bergen rondom Takaka. Om de ene heuvel naar Takaka over te komen (791 m) moet je 25 km rijden en 365 bochten nemen! Bij de Waikoropupu Springs bewonderden we het helderste water ter wereld; het is tot op 62 meter bijna volledig doorzichtig. Langs de Golden Bay zagen wij geen gouden zandstranden (te ver er van af, en later geen strand maar wel heel laag water) maar wel een enorme, beschutte baai met spiegelglad water, aan de randen wat grasachtige begroeiïng en heel veel vogels. Heet zoiets estuarium? " Verstild" is het woord dat bij me opkwam, prachtig. Ook nog een dagje de oostkant op geweest en Nelson bekeken: een levendig, vrij groot stadje met nogal wat kunstenaars, 630! winkels en heel veel galeries. Wij bezochten er een van, met een heel aardige expositie. Nelson wordt de " City of Trees" genoemd vanwege de vele heel grote oude bomen, o.a. sequoia's, die hier rond 1890 zijn geplant. Indrukwekkende reuzen. Omdat we wat tijd over hadden (winkelen doen we niet) besloot ik tot een kappersbezoek; leuke ervaring, met een uitgebreide hoofdmassage, heerlijk! De Japanse die mij hielp vertelde over de aardbeving van vorig jaar in Japan en wat dat toch nog als voordeeltje heeft opgeleverd: de bevolking ziet in dat ze met heel weinig materiële zaken toe kunnen..
Vrijdag verlieten we met een gevoel van spijt ons 1 na laatste adres van het Zuidereiland. We hadden het hier heel goed en zagen zó veel. Het leek alsof de vakantie al voorbij was, heel vreemd. Een kleine 200 km oostwaarts gereden langs de noordkust, waar na Havelock (centrum van de grote groene mosselcultuur) de weg slingert langs de Marlborough Sounds: een schitterend gebied met 1000 km kustlijn. Veel beschutte inhammen en prachtige baaien. Het ziet eruit als een weids gebied met lage fjorden.
In Picton keken we alvast even bij de ferryterminal en ontdekten dat onze afvaart van de volgende dag was gecancelled vanwege te verwachten hevige storm... Dus een nacht langer in ons verblijf hier: een (porta-) cabin op de Top 10-camping, geukkig met douche en wc wèl binnen, want storm en regen kwam er genoeg.. (www.pictontop10.co.nz). Zondagmiddag varen we nu naar Wellington en gaan dan nog 4,5 week het Noordereiland ontdekken. E noho ra! (tot ziens!).
Veel groetjes, Jan en Carla
P.S. foto's staan nogal door elkaar, internetten hier loopt niet altijd even soepel...
-
03 Maart 2012 - 06:37
Dick:
Tsja, wat moet je nog zeggen? Dat we hier gisterenmiddag voor het eerst dit jaar weer buiten hebben gezeten? Dat we dinsdag weer gaan staken in het onderwijs? Dat steekt allemaal wel flets af tegenover jullie belevenissen! Blijf er maar lekker van genieten! Groetjes! -
03 Maart 2012 - 07:55
Frits En Annie:
Dit verveelt natuurlijk nooit! Zoveel mooie dingen zien. Geweldig!Ik ben erg nu al nieuwsgierig naar je fotoalbum(s)! -
03 Maart 2012 - 09:31
Jet:
Hallo Jan en Carla,
Ja weer een fantastisch verhaal. Wij hebben gisteren hier ook heerlijk weer gehad. We wensen jullie ook sterkte met je broer. Ja we kunnen ons voorstellen dat je dan wel even naar hem toe had willen gaan.
Geniet toch nog heerlijk van de vakantie en mooie belevenissen.
Groetjes Wilko en Jet -
03 Maart 2012 - 10:56
Lieneke:
Wat schrijf je toch leuk Carla! Ik heb altijd al gedacht dat ik Nieuw-Zeeland ooit wil bezoeken, maar nu weet ik het zeker :) We komen zeker een keer langs voor tips als het zover is! Blijf genieten en zo leuk omschrijven wat jullie allemaal meemaken! -
03 Maart 2012 - 11:02
Jolien:
Mooi verhaal weer! Jammer dat jullie nu van het Zuidereiland vertrekken, maar op het Noordereiland staat jullie ook nog genoeg moois te wachten hoor! Ik hoop dat het slechte weer snel overwaait.. Geniet van het Noordereiland!! -
04 Maart 2012 - 07:57
Kees:
Alweer een mooi verhaal. Mooie belevenissen. Mooie foto's. Nog veel plezier. Groetjes. -
05 Maart 2012 - 21:14
Thérèse En Hans,:
Wat een leuk verhaal weer en mooie foto's. Leuk ook om jullie te zien, het plezier straalt er van af. Ik ben er echt even voor gaan zitten om mee te genieten met jullie.
Is wel vervelend van je broer, maar als jullie terug zijn is hij vast alweer een eind opgeknapt.
Geniet van al het moois!
-
07 Maart 2012 - 14:37
Bregje:
Ik stel me voor hoe jullie daar rondlopen. Door het verslag en de foto's gaat dat wat gemakkelijker.
-
08 Maart 2012 - 09:38
Marian:
wat een reis weer zo'n mooi verhaal! Carla je zou reisboeken moeten gaan schrijven! het enigste probleem zou zijn dat heel veel mensen dan niet meer daar naar toe willen want je hebt het al zo beeldend beschreven. nog maar een maand te gaan jongens wat gaat het snel.
Ben erg benieuwd on jullie verhalen eggies te horen. tot spoedig
Hartelijke groeten Bert en Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
