Het wordt alsmaar mooier!
Door: jancarla
28 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Wellington
Hallo fans!
Weer hartelijk dank voor alle reacties! Wij voelen ons een beetje artiesten op tournee, gevolgd door trouwe fans; leuk hoor. Tijd voor handtekeningen (lees: mailtjes naar ieder prive) nemen we helaas niet, er valt zoveel te zien!
Zondag verlieten we Christchurch om zuidwestwaarts te trekken tot ongeveer het midden van het zuidereiland. Naar Twizel, vlakbij het ansichtkaartblauwe Lake Pukaki, met bergen rondom, prachtig.
De eerste 2 uur waanden we ons in Nederland: in de regen door vlak, kaal land met wat kuddes zwart-witte koeien, en schapen. (Tussen haakjes: op elke inwoner van Nieuw-Zeeland (ruim 4 miljoen) schijnen er zo'n 20 schapen te zijn!)
Pas ca. 40 km. voor Lake Tekapo (het oostelijke blauwe broertje van Lake Pukaki) kwamen de heuvels, later de kale bergen en: het zicht op de besneeuwde bergen, wauw!
Beide meren zijn (stuw-)gletsjermeren en blauw vanwege fijne rotsdeeltjes die in het smeltwater van gletsjers worden meegevoerd.
De bergen deden wat denken aan de Spaanse Pyreneeen, maar dan weidser, grootser.
Ons onderkomen in Twizel (http://www.wanakarealestatesales.co.nz/twizelaccommodation.html) was even schrikken na alle comfort van de andere: een ca. 40 jaar oud huisje met dito inrichting..., alles oud en scheef, gammel of kapot. Wel 100 schoteltjes, maar geen fatsoenlijke koekenpan.. Toch wist Jan ook hier weer iets lekkers op tafel te zetten.
De volgende dag boften we erg met het weer: droog en helder. Dus prima voor een wandeling naar de voet van de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland (3.754 m). De Maori's noemen hem Aoraki = wolkenprikker. De top is meestal gehuld in de wolken, maar liet zich nu af en toe even zien.
We maakten een schitterende tocht van bijna 5 uur, via 2 swingbridges (brr), langs meren en alpenweiden, tot aan de vallei met het gletsjermeer. Hele brokken blauw/groen/wit ijs dreven daarin, heel bijzonder om te zien.
We waren hier in het Mount Cook National Park, met 140 toppen van hoger dan 2.100 meter, en 72 gletsjers. Wit en indrukwekkend!
Na een zomerse rustig-aan dag (27g) reden we woensdag weer naar de oostkust, omgeving Dunedin (spreek uit: D`un-iee-d'n). Alle wegen zijn prima, vrijwel overal 2-baans, meestal met een maximum snelheid van 100 km/u, wat we ook goed konden rijden.
Het landschap veranderde zo'n beetje met het uur, maar het mooist vonden wij de Lindis-pas. Daarvoor heb ik geen vergelijking met Europa, gewoon uniek: een weg door hoge, kale, bruingrijze fluweelachtige bergen, met een knalblauwe lucht erachter: schitterend.
In het nietszeggende dorpje Ranfurly dachten we koffie te drinken in The Milkbar, gebouwd in Art Deco-stijl. Bleek het nu een Art Deco-museumpje te zijn.. (even smullen, Lodewijk!).
Bij de oostkust bekeken we de Moeraki Boulders: een aantal grote ronde rotsblokken op het strand, sommige met een omtrek van 4 meter.
Ze zijn ontstaan door de erosie van mudstone-rotsen; rond de ge"erodeerde brokken hebben zich kalksteenzouten afgezet.
Grappig te beseffen dat Jolien hier ook heeft gelopen...
Bij Dunedin ging het linksaf, het Otago Peninsula op (fijn, weer overal zee rondom!). Een prachtig gebied: een slingerweg vlak langs de zee met mediterrane begroeiing, een andere kronkelweg bovenlangs door de zuid-Engels uitziende heuvels. Sfeertje beneden: mix van Italiaanse Riviera, zuid-oost Corsica (ja, Luc en Kora!) en suffige zuid-Engelse badplaatsjes.
Ons verblijf: ideaal! Een cottage gelegen op een rots bovenaan de baai, omgeven door subtropisch groen, met uitzicht over zee, eilandjes en de heuvels, schit-te-rend! En Rosie nieuwsgierig snuffelend in de tuin rondom (schaap). (http://otago-peninsula.co.nz/mcfarmers.html)
Dit schiereiland staat bekend om zijn albatrossenkolonie, pinguins, zeehonden en zeeleeuwen. Van die laatste troffen we er eentje aan slapend op het strand, bijzonder!
Voor de andere dieren moesten we met een tourtje mee. De koningsalbatros (spanwijdte 3 meter!) nestelt op maar een paar plekken ter wereld en wij konden ze fantastisch goed bekijken vanuit een observatiegalerij op het uiterste puntje van Otago Peninsula. Ze kunnen alleen vliegen als er wind is; we boften: het stormde.
Ook met de geeloogpinguins hadden we geluk: we zagen van heel dichtbij hoe een ouderpaar hun jong voerde, vanaf een observatiepost in een tunnelstelsel in het duingebied waar zij nestelen.
Geeloogpinguins zijn zeldzaam (ca. 700, aan de oostkust van Nieuw-Zeeland), hebben echt gele ogen en zijn ca. 60 cm. groot.
Uiteraard ook Dunedin even bekeken: een levendige,heuvelachtige, groene studentenstad met Schotse sfeer. In 1848 kwamen hier de Schotten aan; het "New Edinburgh" werd al snel "Edin on the Hill" = Dunedin. Veel prachtige Victoriaanse gebouwen, leuke winkelstraten en: de hoogste straat ter wereld (19%).
Kennisgemaakt met een van de weerfenomenen hier, de "southerly change": de snelle omslag van temperatuur en veel regen; het kan heel snel zo maar 15 graden kouder zijn.
Zondag gaan we een stukje zuid-westwaarts, langs de kust naar ons volgende plekje in Tahakopa, waarvoor we 9 km over een onverhard pad moeten rijden, lekker afgelegen waarschijnlijk; we zijn benieuwd!
Veel groetjes aan jullie allemaal,
Jan en Carla
Weer hartelijk dank voor alle reacties! Wij voelen ons een beetje artiesten op tournee, gevolgd door trouwe fans; leuk hoor. Tijd voor handtekeningen (lees: mailtjes naar ieder prive) nemen we helaas niet, er valt zoveel te zien!
Zondag verlieten we Christchurch om zuidwestwaarts te trekken tot ongeveer het midden van het zuidereiland. Naar Twizel, vlakbij het ansichtkaartblauwe Lake Pukaki, met bergen rondom, prachtig.
De eerste 2 uur waanden we ons in Nederland: in de regen door vlak, kaal land met wat kuddes zwart-witte koeien, en schapen. (Tussen haakjes: op elke inwoner van Nieuw-Zeeland (ruim 4 miljoen) schijnen er zo'n 20 schapen te zijn!)
Pas ca. 40 km. voor Lake Tekapo (het oostelijke blauwe broertje van Lake Pukaki) kwamen de heuvels, later de kale bergen en: het zicht op de besneeuwde bergen, wauw!
Beide meren zijn (stuw-)gletsjermeren en blauw vanwege fijne rotsdeeltjes die in het smeltwater van gletsjers worden meegevoerd.
De bergen deden wat denken aan de Spaanse Pyreneeen, maar dan weidser, grootser.
Ons onderkomen in Twizel (http://www.wanakarealestatesales.co.nz/twizelaccommodation.html) was even schrikken na alle comfort van de andere: een ca. 40 jaar oud huisje met dito inrichting..., alles oud en scheef, gammel of kapot. Wel 100 schoteltjes, maar geen fatsoenlijke koekenpan.. Toch wist Jan ook hier weer iets lekkers op tafel te zetten.
De volgende dag boften we erg met het weer: droog en helder. Dus prima voor een wandeling naar de voet van de Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland (3.754 m). De Maori's noemen hem Aoraki = wolkenprikker. De top is meestal gehuld in de wolken, maar liet zich nu af en toe even zien.
We maakten een schitterende tocht van bijna 5 uur, via 2 swingbridges (brr), langs meren en alpenweiden, tot aan de vallei met het gletsjermeer. Hele brokken blauw/groen/wit ijs dreven daarin, heel bijzonder om te zien.
We waren hier in het Mount Cook National Park, met 140 toppen van hoger dan 2.100 meter, en 72 gletsjers. Wit en indrukwekkend!
Na een zomerse rustig-aan dag (27g) reden we woensdag weer naar de oostkust, omgeving Dunedin (spreek uit: D`un-iee-d'n). Alle wegen zijn prima, vrijwel overal 2-baans, meestal met een maximum snelheid van 100 km/u, wat we ook goed konden rijden.
Het landschap veranderde zo'n beetje met het uur, maar het mooist vonden wij de Lindis-pas. Daarvoor heb ik geen vergelijking met Europa, gewoon uniek: een weg door hoge, kale, bruingrijze fluweelachtige bergen, met een knalblauwe lucht erachter: schitterend.
In het nietszeggende dorpje Ranfurly dachten we koffie te drinken in The Milkbar, gebouwd in Art Deco-stijl. Bleek het nu een Art Deco-museumpje te zijn.. (even smullen, Lodewijk!).
Bij de oostkust bekeken we de Moeraki Boulders: een aantal grote ronde rotsblokken op het strand, sommige met een omtrek van 4 meter.
Ze zijn ontstaan door de erosie van mudstone-rotsen; rond de ge"erodeerde brokken hebben zich kalksteenzouten afgezet.
Grappig te beseffen dat Jolien hier ook heeft gelopen...
Bij Dunedin ging het linksaf, het Otago Peninsula op (fijn, weer overal zee rondom!). Een prachtig gebied: een slingerweg vlak langs de zee met mediterrane begroeiing, een andere kronkelweg bovenlangs door de zuid-Engels uitziende heuvels. Sfeertje beneden: mix van Italiaanse Riviera, zuid-oost Corsica (ja, Luc en Kora!) en suffige zuid-Engelse badplaatsjes.
Ons verblijf: ideaal! Een cottage gelegen op een rots bovenaan de baai, omgeven door subtropisch groen, met uitzicht over zee, eilandjes en de heuvels, schit-te-rend! En Rosie nieuwsgierig snuffelend in de tuin rondom (schaap). (http://otago-peninsula.co.nz/mcfarmers.html)
Dit schiereiland staat bekend om zijn albatrossenkolonie, pinguins, zeehonden en zeeleeuwen. Van die laatste troffen we er eentje aan slapend op het strand, bijzonder!
Voor de andere dieren moesten we met een tourtje mee. De koningsalbatros (spanwijdte 3 meter!) nestelt op maar een paar plekken ter wereld en wij konden ze fantastisch goed bekijken vanuit een observatiegalerij op het uiterste puntje van Otago Peninsula. Ze kunnen alleen vliegen als er wind is; we boften: het stormde.
Ook met de geeloogpinguins hadden we geluk: we zagen van heel dichtbij hoe een ouderpaar hun jong voerde, vanaf een observatiepost in een tunnelstelsel in het duingebied waar zij nestelen.
Geeloogpinguins zijn zeldzaam (ca. 700, aan de oostkust van Nieuw-Zeeland), hebben echt gele ogen en zijn ca. 60 cm. groot.
Uiteraard ook Dunedin even bekeken: een levendige,heuvelachtige, groene studentenstad met Schotse sfeer. In 1848 kwamen hier de Schotten aan; het "New Edinburgh" werd al snel "Edin on the Hill" = Dunedin. Veel prachtige Victoriaanse gebouwen, leuke winkelstraten en: de hoogste straat ter wereld (19%).
Kennisgemaakt met een van de weerfenomenen hier, de "southerly change": de snelle omslag van temperatuur en veel regen; het kan heel snel zo maar 15 graden kouder zijn.
Zondag gaan we een stukje zuid-westwaarts, langs de kust naar ons volgende plekje in Tahakopa, waarvoor we 9 km over een onverhard pad moeten rijden, lekker afgelegen waarschijnlijk; we zijn benieuwd!
Veel groetjes aan jullie allemaal,
Jan en Carla
-
28 Januari 2012 - 07:08
Jolien:
Wauw, wat een verhaal weer! En wat een geluk met al die dieren! Geniet van jullie mooie huisje! Xx -
28 Januari 2012 - 08:49
Hedy:
Leuk, weer een verhaal! Klinkt schitterend allemaal zeg! Wanneer komen de foto's? ;-) -
28 Januari 2012 - 08:50
Dick:
Super, wat leuk allemaal! Hier kan het ook zomaar 15 graden kouder worden; de winter komt volgende week in alle hevigheid naar Nederland! Veel plezier maar weer! -
28 Januari 2012 - 10:50
Lieneke:
Leuk om te lezen weer en te horen dat alles goed gaat met jullie! Het maakt wel jaloers hoor... klinkt geweldig allemaal! Geniet ervan :) -
28 Januari 2012 - 14:31
Hilde:
Je zou zo een ticket gaan boeken ....
-
28 Januari 2012 - 14:32
Hilde:
Je zou zo een ticket gaan boeken ....
-
28 Januari 2012 - 15:53
Kees:
En jullie worden alsmaar enthousiaster!!!
Leuk verhaal met allerlei interessante wetenswaardigheden. Groeten. :-) -
28 Januari 2012 - 17:55
Jet:
Wat een prachtige verslagen. Wij beginnen al de kriebels te krijgen om er ook naar toe te gaan. Misschien december of februari 2013. Mijn BAPO heb ik al aangevraagd. :)
Veel plezier. Groetjes Wilko en Jet -
29 Januari 2012 - 10:54
Paula :
Wat een heerlijke verhalen! Heel veel plezier! -
29 Januari 2012 - 11:28
Wijnand En Juultje:
We hebben even snel alle berichtjes gelezen en genieten van jullie verhaal. Geniet vooral van alle bijzondere dingen die jullie gaan zien! Als we jullie planning zien krijgen we weer heel veel zin om nog een keer te gaan en dan de plekken te bekijken die we nog niet hebben gezien want wat gaat de tijd snel als je daar bent. We zullen jullie de komende tijd met plezier volgen. Groetjes uit het koude Nederland (0 gr) -
29 Januari 2012 - 11:38
Karin En Roberto:
Het blijft leuk om zo op de hoogte te blijven van jullie reizen. Zo'n oud huisje is toch ook wel weer koddig. En gisteren hoorde ik dat de casting voor de figuranten van de film De Hobbit in Nieuw Zeeland in volle gang is!! -
31 Januari 2012 - 13:29
Anouk:
Hè oom en tante, wat een prachtige reis! Geniet er nog maar ff volop van! Xx. Anouk -
31 Januari 2012 - 22:11
Marian:
jongens wat een geweldige reis hebben jullie al tot nu toe.
wat zal het wennen worden straks in nederland.
ondertussen is hier de winter ingevallen geniet dus maar van het warme weer!!
ik doe wel een trui extra aan.
groetjes Marian en Bert -
04 Februari 2012 - 20:43
Hans En Thérèse:
Wat een interessant hoofdstuk van jullie reisverhaal. En die foto's van de natuur, wauw, wat prachtig. En leuk ook om jullie op de foto te zien. Niet te geloven dat jullie zo ver weg zijn. Goede reis verder!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
